паспаўза́ць, ‑ае; ‑аем, ‑аеце, ‑аюць; зак.

Спаўзці — пра ўсіх, многіх або пра ўсё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спаўза́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. спаўзаць — спаўзці (у 1–3 і 5 знач.) і знач. дзеясл. спаўзацца — спаўзціся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zsunąć się

зак. ссунуцца; спаўзці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

апаўзці́, -зу́, -зе́ш, -зе́; -зём, -зяце́, -зу́ць; апо́ўз, апаўзла́, -ло́; -зі́; зак.

1. Спаўзці ўніз (ад цяжару), асесці.

Апаўзла зямля на беразе ракі.

2. Тое, што і абпаўзці.

|| незак. апаўза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і апо́ўзваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. апаўза́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шу́хнуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак. (разм.).

1. Адным прыёмам зрабіць што-н.

Ш. вады на агонь.

Шухнуў вобземлю (паваліўся).

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Хутка абваліцца, спаўзці, з’ехаць уніз.

Зямля шухнула ў яму.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Нечакана настаць, надысці.

Шухнула пацяпленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

osunąć się

зак. асунуцца, апаўзці, спаўзці, апусціцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

спаўза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да спаўзці.

2. Апаўзці, асесці пад уздзеяннем дажджу, падземных вод і пад. (пра глебу, горныя пароды). Высокія берагі, падмытыя вадою, раптам спаўзалі ў ваду і знікалі бясследна. Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спаўза́ць несов.

1. прям., перен. сполза́ть, спа́лзывать; (сдвигаться с места — ещё) съезжа́ть;

2. (удаляться) уполза́ть;

1, 2 см. спаўзці́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асу́нуцца

1. (спаўзці) herúnterrutschen vi (s), herúnterkriechen * vi (s);

2. (схуднець) ábmagern vi (s), ábnehmen* vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

з’е́хаць, з’е́ду, з’е́дзеш, з’е́дзе; з’едзь; зак.

1. Едучы, спусціцца з чаго-н.

З. з гары на санках.

2. Едучы, павярнуць у бок.

З. з дарогі.

3. Пакінуць якое-н. жыллё, перасяліўшыся (разм.).

З. з кватэры.

4. перан. Ссунуцца з месца, спаўзці; асунуцца ўніз (разм.).

Шапка з’ехала на патыліцу.

У непрытомнасці жанчына з’ехала на зямлю.

◊

З’ехаць з глузду (разм.) — страціць розум, звар’яцець.

|| незак. з’язджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)