citation [saɪˈteɪʃn] n.

1. спасы́лка

2. цыта́цыя; цыта́та

3. law вы́клік/вы́заў у суд; по́зва/паве́стка ў суд

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Bezúgnahme

f -, -n спасы́лка

mit ~ auf… — спасыла́ючыся на…

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дэ́йксіс

(гр. deiksis = указанне)

спасылка на асоб, прадметы або падзеі, якія маюць тыя ці іншыя адносіны да гаворчай асобы або моманту размовы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

адгаво́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Спасылка на што‑н. з мэтай ухіліцца, адмовіцца ад чаго‑н. — Ды вось білет у кішэні. — сказаў .. [Гвозд], засоўваючы белую, з рудымі галаскамі, вузкую руку за борт пінжака, нібы збіраўся дастаць білет, каб Зыбін не падумаў, што гэта адна адгаворка. Мележ. Лёка заўсёды магла выдумаць якую-небудзь адгаворку. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mention​1 [ˈmenʃn] n. (of) зга́дванне, успаміна́нне; спасы́лка;

there’s no mention (of) нічо́га не гаво́рыцца (пра);

make no mention (of) нічо́га не сказа́ць (пра)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pointer [ˈpɔɪntə] n.

1. infml намёк; пара́да; падка́зка

2. ука́зка

3. паказа́льнік; стрэ́лка (вымяральнага прыбора)

4. по́йнтар (парода паляўнічых сабак)

5. comput. паказа́льнік, спасы́лка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

footnote

[ˈfʊtnoʊt]

1.

n.

зно́ска, спасы́лка f., заўва́га пад тэ́кстам

2.

v.t.

рабі́ць спасы́лкі, заўва́гі пад тэ́кстам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

odwołanie się

н. зварот; спасылка;

przez odwołanie się do czego — спасылаючыся на што; звярнуўшыся да чаго

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адсыла́нне н

1. (дзеянне) Ábsendung f -, Verséndung f -;

2. (спасылка на каго-н, што-н) Verwéisung f - (auf A), Verwéis m -(e)s, -e (auf A)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

oblique [əˈbli:k] adj.

1. уско́сны, не непасрэ́дны;

oblique reference (to smth.) уско́сная спасы́лка (на што-н.);

oblique hints цьмя́ныя/двухсэ́нсавыя намёкі

2. ко́сы, нахі́лены;

an oblique angle ко́сы ву́гал

3. ling. уско́сны;

oblique moods уско́сныя лады́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)