наспо́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

1. Спароць, адпароць вялікую колькасць чаго‑н. Наспорваць гузікаў.

2. Штурхаючы чым‑н., скінуць многае. Наспорваць яблыкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спо́раты

1. спо́ротый;

2. сбро́шенный;

3. исты́канный, иско́лотый;

1-3 см. спаро́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наспо́рваць сов. (во множестве)

1. споро́ть;

2. сбро́сить;

1, 2 см. спаро́ць 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спо́рваць несов.

1. спа́рывать;

2. (снимать палкой, шестом) сбра́сывать;

3. (чем-л. острым) исты́кивать, иска́лывать;

1-3 см. спаро́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паспо́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Спароць усё, многае. І цяпер тыя дзед і баба, тая нізкая, чорная хата здаюцца Раі сном, хоць яна і ведае, што гэта быў не сон, што тыя дзед і баба яе ратавалі. Паспорвалі жоўтыя латы з яе адзежы, сюды, у бальніцу, прывезлі. Арабей. — [Задрапей] падкраўся, як злодзей, да млына, узлез на плот і паспорваў [ластаўчыны гнёзды]. Бажко.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)