спа́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. спальваць — спаліць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спа́львацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да спаліцца.

2. Зал. да спальваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палі́ць

‘спальваць’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. палю́ па́лім
2-я ас. па́ліш па́ліце
3-я ас. па́ліць па́ляць
Прошлы час
м. палі́ў палі́лі
ж. палі́ла
н. палі́ла
Загадны лад
2-я ас. палі́ палі́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час па́лячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

по́пеліць

‘спальваць што-небудзь дашчэнту’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. по́пелю по́пелім
2-я ас. по́пеліш по́пеліце
3-я ас. по́пеліць по́пеляць
Прошлы час
м. по́пеліў по́пелілі
ж. по́пеліла
н. по́пеліла
Загадны лад
2-я ас. по́пель по́пельце
Дзеепрыслоўе
цяп. час по́пелячы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

spalać

незак. спальваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

cremate

[ˈkri:meɪt]

v.

спа́льваць (труп)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

incinerate

[ɪnˈsɪnəreɪt]

v.t.

спа́льваць (на по́пел), спапяля́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

burn away

а) спа́льваць

б) згара́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

изжига́ть несов., разг.

1. прапа́льваць;

2. (обжигать) апяка́ць;

3. (расходовать на топку) спа́льваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

verhéizen

vt спа́льваць; выдатко́ўваць, расхо́даваць на па́ліва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)