крэма́цыя, ‑і, ж.

Спальванне трупаў у спецыяльных печах.

[Ад лац. crematio — спальванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крэма́цыя

(лац. crematio = спальванне)

спальванне цела нябожчыка ў спецыяльнай печы (параўн. інгумацыя).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аўтадафэ́, нескл., н.

Гіст. Публічнае спальванне ерэтыкоў і ерэтычных кніг па прысуду інквізіцыі ў сярэднія вякі.

[Партуг. auto da fé.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаспале́нне, ‑я, м.

Спальванне самога сябе як адно з праяўленняў рэлігійнага фанатызму або палітычнага пратэсту ў капіталістычным грамадстве.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крэма́цыя

(лац. crematio = спальванне)

спальванне цела нябожчыка ў спецыяльнай печы (параўн. інгумацыя).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

spalanie

н.

1. спальванне;

2. згаранне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Verbrénnung

f -, -en

1) згара́нне

2) спа́льванне; крэма́цыя

3) апёк

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

аўтадафэ́

(парт. auto da fé = літар. акт веры)

публічнае спальванне ерэтыкоў і ерэтычных кніг па прысуду інквізіцыі ў сярэднія вякі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

palenie

н.

1. спальванне;

palenie na stosie — спальванне на вогнішчы;

2. паленне (у печы);

3. абпальванне (цэглы);

4. курэнне;

”palenie wzbronione” — «курыць забаронена!»; «не курыць!»;

5. пражанне (кавы)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Жальня́ ’могілкі’ (Шпіл.), жальні́к ’тс’ (Яшкін). Рус. паўн. жальник, польск. żalnik ’тс’. Выгонная (Бел.-польск. ізал., 24–26) звязвае з жалець (гл.), г. зн. са спальваннем трупаў, насуперак Львову (Очерки по лексике памятников ст.-слав. письменности, 1966, 103; ЭИРЯ, 5, 66–68), які лічыў, што жаль(ник) абазначала надмагільнае збудаванне там, дзе адсутнічала спальванне трупаў. Міклашыч (406), Брукнер (661) лічылі, што адпаведныя словы якраз абазначаюць месцы спальвання трупаў. Наяўнасць жа́лець ’тлець’ пацвярджае гіпотэзу Міклашыча і Брукнера, якія аб гэтым слове не ведалі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)