Вільгатне́ць ’спадаць (аб марозе)’ (Нас.) — адпрыметнікавае ўтварэнне. Да вільготны (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

herábfallen

* vi (s) па́даць, спада́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ниспада́ть несов., книжн. спада́ць; (покрывать собой) па́даць; (свешиваться вниз — ещё) звіса́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Спа́чча ‘здарэнне’ (Бяльк.). Ад спадаць (*спад‑ча?), параўн. кантэкст: такая спачча: з крышы забіцца (там жа).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ábsinken

* vi (s) спада́ць; апуска́цца; зніжа́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Вадаспа́д ’вадапад’ (Яруш.); ’месца, дзе вада ракі падае’ (Інстр. I). Складанае слова: вада + спадаць. Параўн. укр. водоспа́д ’тс’. Магчыма, паланізм у бел. мове: польск. wodospad, але серб.-харв. во̏допа́д.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ábebben

vi (s) спада́ць (аб вадзе); сці- ха́ць, змянша́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

спада́ючы

1. прил. убыва́ющий;

~чая прагрэ́сія — мат. убыва́ющая прогре́ссия;

2. деепр. спада́я; опада́я; па́дая; убыва́я, убавля́ясь; ниспада́я; см. спада́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ме́ншаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Рабіцца меншым, памяншацца; спадаць; убываць. Калона меншала, і ўсё бліжэй чуліся стрэлы. Сачанка. Машыніст біў і біў струменем у агонь, і той з кожнай секундай усё меншаў і меншаў. Васілёнак. Лета ішло на спад, дні прыкметна меншалі. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cascade

[kæˈskeɪd]

1.

n.

малы́ вадаспа́д; каска́д -у m.

2.

v.i.

па́даць, спада́ць каска́дам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)