соль​III зоол. соль, род. со́лі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

соль​IV (денежная единица) соль, род. со́ля м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Соль (граш. адзінка) 4/8

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

соль​II н. муз. G n -, -;

соль-дые́з Gis n -;

соль-бемо́ль Ges n -;

соль-мажо́рG-Dur n -;

у соль мажо́ры in G-Dur;

соль-міно́р g-Moll n -;

у соль міно́ры in g-Moll

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

соль​I ж. Salz n -es, -e;

каме́нная соль Stéinsalz n;

марска́я соль Séesalz n;

стало́вая соль Spéisesalz n;

кухо́нная соль Kóchsalz n;

◊

соль зямлі́ das Salz der Érde;

у гэ́тым соль апавяда́ння das ist (ében) die Pointe [´pwɛ̃:tə] der Erzählung

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

соль

Том: 32, старонка: 82.

img/32/32-082_0500_Соль.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

соль​1

(лац. sol)

пятая ступень асноўнага музычнага гукараду.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

соль​2

(ісп. sol, ад лац. sol = Сонца)

грашовая адзінка Перу, роўная 100 сентава.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Соль ‘соль як прыправа да ежы’ (ТСБМ, Ласт., Байк. і Некр., Бяльк., Сл. ПЗБ, ТС), со́ля ‘тс’ (б.-каш., ГЧ). Параўн. укр. сіль, рус. соль, ст.-рус. соль, польскі sól, в.-луж. sól, sel, н.-луж. sol, чэш. sůl, славац. soľ, серб.-харв. со̑, славен. sọ̑l, балг., макед. сол, ст.-слав. соль. Прасл. *solь роднаснае лат. sā́ls ‘соль’, літ. sólymas ‘расол’, лац. sāl, грэч. άλς м. р. ‘соль’, ж. р. ‘мора’, гоц. salt, ст.-в.-ням. salz ‘соль’; апошняе выводзіцца з *salta‑, што ад дзеяслова *saltan ‘саліць’. У сувязі з гэтым звяртае ўвагу дзеяслоў солі́цца ‘сыпацца’: шчоб песок не соліўса ў во́ду (ТС), балг. соля́ ‘саліць’, ‘пасыпаць чым-небудзь дробным’, макед. соли ‘саліць’ і ‘сыпаць (пра дробны снег)’, што, магчыма, сведчыць пра аддзеяслоўнае паходжанне назоўніка, які можа мець і іншыя значэнні, параўн. славен. solika ‘крупы; дробны град’. Маючы гэта на ўвазе, прапануецца (Фурлан у Бязлай, 3, 288) рэканструкцыя амоніма *solь ‘град’, на думку Куркінай (Этимология–1994–1996, 206), беспадстаўна; ва ўсякім разе, можна дапусціць для праславянскай другаснае значэнне дзеяслова *soliti ‘сыпаць’. Гл. Траўтман, 249; Мюленбах-Эндзелін, 3, 803; Фасмер, 3, 751; Махэк₂, 592; Сной₁, 591; Фурлан у Бязлай, 3, 287–288; Борысь, 572; ЕСУМ, 5, 252- 253. Параўн. яшчэ салодкі, со́лад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

соль-дые́зны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. соль-дые́зны соль-дые́зная соль-дые́знае соль-дые́зныя
Р. соль-дые́знага соль-дые́знай
соль-дые́знае		 соль-дые́знага соль-дые́зных
Д. соль-дые́знаму соль-дые́знай соль-дые́знаму соль-дые́зным
В. соль-дые́зны (неадуш.)
соль-дые́знага (адуш.)		 соль-дые́зную соль-дые́знае соль-дые́зныя (неадуш.)
соль-дые́зных (адуш.)
Т. соль-дые́зным соль-дые́знай
соль-дые́знаю		 соль-дые́зным соль-дые́знымі
М. соль-дые́зным соль-дые́знай соль-дые́зным соль-дые́зных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)