соль - Пошук

соль^III зоол. соль, род. со́лі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

соль^IV (денежная единица) соль, род. со́ля м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

соль^II н муз G n -, -;

соль-дые́з Gis n -;

соль-бемо́ль Ges n -;

соль-мажо́рG-Dur n -;

у соль мажо́ры in G-Dur;

соль-міно́р g-Moll n -;

у соль міно́ры in g-Moll

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

соль^I ж Salz n -es, -e;

каме́нная соль Stéinsalz n;

марска́я соль Séesalz n;

стало́вая соль Spéisesalz n;

кухо́нная соль Kóchsalz n;

◊ соль зямлі́ das Salz der Érde;

у гэ́тым соль апавяда́ння das ist (ében) die Pointe [´pwɛ̃:tə] der Erzählung

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

соль

Том: 32, старонка: 82.

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Соль ‘соль як прыправа да ежы’ (ТСБМ, Ласт., Байк. і Некр., Бяльк., Сл. ПЗБ, ТС), со́ля ‘тс’ (б.-каш., ГЧ). Параўн. укр. сіль, рус. соль, ст.-рус. соль, польскі sól, в.-луж. sól, sel, н.-луж. sol, чэш. sůl, славац. soľ, серб.-харв. со̑, славен. sọ̑l, балг., макед. сол, ст.-слав. соль. Прасл. *solь роднаснае лат. sā́ls ‘соль’, літ. sólymas ‘расол’, лац. sāl, грэч. άλς м. р. ‘соль’, ж. р. ‘мора’, гоц. salt, ст.-в.-ням. salz ‘соль’; апошняе выводзіцца з *salta‑, што ад дзеяслова *saltan ‘саліць’. У сувязі з гэтым звяртае ўвагу дзеяслоў солі́цца ‘сыпацца’: шчоб песок не соліўса ў во́ду (ТС), балг. соля́ ‘саліць’, ‘пасыпаць чым-небудзь дробным’, макед. соли ‘саліць’ і ‘сыпаць (пра дробны снег)’, што, магчыма, сведчыць пра аддзеяслоўнае паходжанне назоўніка, які можа мець і іншыя значэнні, параўн. славен. solika ‘крупы; дробны град’. Маючы гэта на ўвазе, прапануецца (Фурлан у Бязлай, 3, 288) рэканструкцыя амоніма *solь ‘град’, на думку Куркінай (Этимология–1994–1996, 206), беспадстаўна; ва ўсякім разе, можна дапусціць для праславянскай другаснае значэнне дзеяслова *soliti ‘сыпаць’. Гл. Траўтман, 249; Мюленбах-Эндзелін, 3, 803; Фасмер, 3, 751; Махэк₂, 592; Сной₁, 591; Фурлан у Бязлай, 3, 287–288; Борысь, 572; ЕСУМ, 5, 252- 253. Параўн. яшчэ салодкі, со́лад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

соль-дые́зны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	соль-дые́зны	соль-дые́зная	соль-дые́знае	соль-дые́зныя
Р.	соль-дые́знага	соль-дые́знай соль-дые́знае	соль-дые́знага	соль-дые́зных
Д.	соль-дые́знаму	соль-дые́знай	соль-дые́знаму	соль-дые́зным
В.	соль-дые́зны (неадуш.) соль-дые́знага (адуш.)	соль-дые́зную	соль-дые́знае	соль-дые́зныя (неадуш.) соль-дые́зных (адуш.)
Т.	соль-дые́зным	соль-дые́знай соль-дые́знаю	соль-дые́зным	соль-дые́знымі
М.	соль-дые́зным	соль-дые́знай	соль-дые́зным	соль-дые́зных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

соль-мажо́рны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	соль-мажо́рны	соль-мажо́рная	соль-мажо́рнае	соль-мажо́рныя
Р.	соль-мажо́рнага	соль-мажо́рнай соль-мажо́рнае	соль-мажо́рнага	соль-мажо́рных
Д.	соль-мажо́рнаму	соль-мажо́рнай	соль-мажо́рнаму	соль-мажо́рным
В.	соль-мажо́рны (неадуш.) соль-мажо́рнага (адуш.)	соль-мажо́рную	соль-мажо́рнае	соль-мажо́рныя (неадуш.) соль-мажо́рных (адуш.)
Т.	соль-мажо́рным	соль-мажо́рнай соль-мажо́рнаю	соль-мажо́рным	соль-мажо́рнымі
М.	соль-мажо́рным	соль-мажо́рнай	соль-мажо́рным	соль-мажо́рных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

соль-міно́рны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	соль-міно́рны	соль-міно́рная	соль-міно́рнае	соль-міно́рныя
Р.	соль-міно́рнага	соль-міно́рнай соль-міно́рнае	соль-міно́рнага	соль-міно́рных
Д.	соль-міно́рнаму	соль-міно́рнай	соль-міно́рнаму	соль-міно́рным
В.	соль-міно́рны (неадуш.) соль-міно́рнага (адуш.)	соль-міно́рную	соль-міно́рнае	соль-міно́рныя (неадуш.) соль-міно́рных (адуш.)
Т.	соль-міно́рным	соль-міно́рнай соль-міно́рнаю	соль-міно́рным	соль-міно́рнымі
М.	соль-міно́рным	соль-міно́рнай	соль-міно́рным	соль-міно́рных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

соль-дые́з

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.	мн.
Н.	соль-дые́з	соль-дые́зы
Р.	соль-дые́за	соль-дые́заў
Д.	соль-дые́зу	соль-дые́зам
В.	соль-дые́з	соль-дые́зы
Т.	соль-дые́зам	соль-дые́замі
М.	соль-дые́зе	соль-дые́зах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Verbum