Verbum

хіні́н, -у, м.

Белы, горкі на смак парашок з кары хіннага дрэва, выкарыстоўваецца ў медыцыне.

спецыфі́чны, -ая, -ае.

Уласцівы, характэрны толькі дадзенаму прадмету; адметны, своеасаблівы.

С. смак.

|| наз. спецыфі́чнасць, -і, ж.

праго́рклы, -ая, -ае.

Які стаў горкім на смак у выніку псавання.

П. тлушч.

|| наз. праго́ркласць, -і, ж.

сло́дыч, -ы, ж. (разм.).

1. Салодкі смак.

Такая с., есці немагчыма.

2. перан. Прыемнае адчуванне; асалода.

Сэрца ведае с. мар.

абры́згнуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -гне; абры́зг, -гла; зак.

Набыць кіслы смак, закіснуць (пра малако).

Малако абрызгла.

|| незак. абрызга́ць, -а́е.

аго́рклы, -ая, -ае.

1. Які набыў горкі смак.

А. сыр.

А. квас.

2. перан. Пра тое, што надакучыла, абрыдла; невыносны, цяжкі.

Агорклая цішыня.

кі́слы, -ая, -ае.

1. Які мае своеасаблівы смак, падобны на смак лімона, журавін.

К. яблык.

К. сок.

2. Які закіс у выніку браджэння, прыгатаваны квашаннем.

Кіслае малако.

Кіслая капуста.

3. перан. Які выражае незадаволенасць; паніклы (разм.).

К. настрой.

К. выраз твару.

4. Які змяшчае кіслату (у 2 знач.; спец.).

Кіслая глеба.

|| наз. кіслата́, -ы́, ДМ -лаце́, ж.

го́ркнуць, -не; горк, -кла; незак.

Псуючыся, станавіцца горкім на смак.

Масла горкне ў цяпле.

|| зак. праго́ркнуць, -не; праго́рк, -кла і зго́ркнуць, -не; згорк, -кла.

го́рыч, -ы, ж.

1. Горкі пах, смак.

Г. палыну.

Г. у роце.

2. перан. Горкае пачуццё ад гора, крыўды, няўдачы.

Г. страты.

Г. ад незаслужанай крыўды.