plum​1 [plʌm] n.

1. bot. слі́вавае дрэ́ва, слі́ва

2. слі́ва (плод)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кісля́ціна, -ы, ж. (разм.).

1. Што-н. вельмі кіслае.

Не сліва, а к.

2. перан. Вялы, нудны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скарапло́дны, ‑ая, ‑ае.

Здольны даваць плады хутка пасля пасадкі. Скараплодная сліва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ружакве́тныя, ‑ых.

Сямейства дрэў, кустоў і травяністых раслін, да якіх адносіцца ружа, маліна, яблыня, груша, сліва і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mirabela

ж. мірабель (сліва)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Marúnke

f -, -n буйнапло́дная слі́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ко́стачкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае костачку (у 4 знач.); з костачкай. Костачкавыя плады. // у знач. наз. ко́стачкавыя, ‑ых. Пладовыя расліны, плод якіх мае адну костачку з семем, напрыклад: вішня, сліва, абрыкос.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

śliwa

ж. бат. сліва (Prunus L.)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

мірабе́ль

(фр. mirabelle)

пладовае дрэва, сліва з жоўтымі пладамі, а таксама плод гэтага дрэва.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Schléhe

f -, -n бат. цёрн, калю́чая слі́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)