про́сплач нареч., обл. сквозь слёзы; пла́ча;

гавары́ць п. — говори́ть сквозь слёзы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

крокоди́лов, крокоди́ловый кракадзі́лавы, кракадзі́лаў;

крокоди́лова ко́жа кракадзі́лавая ску́ра;

◊

крокоди́ловы слёзы кракадзі́лавы слёзы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

замілава́нне, -я, н.

Пачуццё пяшчоты да каго-, чаго-н., любаванне кім-, чым-н.

Слёзы замілавання.

Прыйсці ў з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

слязі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -зі́цца; незак.

Пра вочы: напаўняцца слязамі; выдзяляць слёзы.

Вочы слязяцца ад дыму.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

за́сціць несов., разг.

1. за́стить;

2. перен. тума́нить;

слёзы за́сцяць во́чы — слёзы тума́нят глаза́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Krokodílstränen

pl кракадзі́лавы слёзы

~ wéinen [vergíeßen*] — ліць кракадзі́лавы слёзы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

вы́сушыць, -сушу, -сушыш, -сушыць; -сушаны; зак.

1. гл. сушыць.

2. што. Асушыць.

В. балота.

В. слёзы (перастаць плакаць).

|| незак. высу́шваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

сляза́, -ы́, мн. слёзы і (з ліч. 2, 3, 4) слязы́, слёз, ж.

1. мн., адз. ў знач. зб. Празрыстая саленаватая вадкасць, якая выдзяляецца слёзнымі залозамі вачэй пры раздражненні, болі або моцных перажываннях.

На марозе з вачэй цякуць слёзы.

2. Адна кропля такой вадкасці.

З вока паказалася с.

3. мн. Плач.

Прыйсці са слязамі.

Не стрымаць слёз.

Скрозь слёзы (плачучы).

◊

Аблівацца слязамі — моцна плакаць.

Пусціць слязу — заплакаць (іран.).

|| памянш. слёзка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж. (да 2 знач.) і слязі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

за́сціць, за́шчу, за́сціш, за́сціць; незак., што і без дап. (разм.).

Засланяць, загароджваць (святло), перашкаджаць добра бачыць.

Адыдзі ад святла, бо засціш.

Слёзы засцяць вочы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

жгу́чий пяку́чы; (горячий) гара́чы;

◊

жгу́чий брюне́т я́ркі бруне́т;

жгу́чий вопро́с пі́льнае (во́страе) пыта́нне;

жгу́чие слёзы пяку́чыя слёзы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)