słuchacz

м. слухач

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

слуха́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Жан. да слухач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

auditor [ˈɔ:dɪtə] n.

1. аўды́тар, рэвізо́р, фіна́нсавы кантралёр

2. во́льны слуха́ч (каледжа, універсітэта)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

няўва́жлівы, -ая, -ае.

1. Рассеяны, без дастатковай увагі.

Н. слухач.

2. Які не праяўляе ўвагі да каго-, чаго-н.; няветлівы.

Н. да сям’і.

3. Такі, што не можа быць прыняты да ўвагі.

Няўважлівыя прычыны.

|| наз. няўва́жлівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Zúhörer

m -s, - слуха́ч

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

auditor

[ˈɔdətər]

n.

1) аўды́тар -а, рэвізо́р -а m., фіна́нсавы кантралёр

2) слуха́ч -а́ m.

3) во́льны слуха́ч на ўнівэрсытэ́це

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

hearer

[ˈhɪrər]

n.

слуха́ч -а́ m., слуха́чка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

listener

[ˈlɪsənər]

n.

слуха́ч -а́ m., слуха́чка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

прыхі́льны, -ая, -ае.

1. Які мае схільнасць да чаго-н.

П. да працы.

2. Які выказвае сімпатыі да каго-, чаго-н., спачувае каму-н.; які выяўляе адабрэнне, спагаду.

П. слухач. П. позірк.

3. Які выказвае адабрэнне, станоўчы.

П. водзыў.

|| наз. прыхі́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ува́жлівы, -ая, -ае.

1. Прасякнуты ўвагай (у 1 знач.), сканцэнтраваны.

У. слухач.

У. позірк.

2. Які праяўляе ўвагу (у 2 знач.); чулы.

У. гаспадар.

Уважліва (прысл.) аднесціся да просьбы старога чалавека.

3. Дастатковы для апраўдання чаго-н.

Уважлівая прычына.

|| наз. ува́жлівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)