адміністра́цыя, -і, ж.

1. Органы выканаўчай улады, кіравання.

2. зб. Службовыя асобы кіравання.

А. завода.

|| прым. адміністрацы́йны, -ая, -ае.

У адміністрацыйным парадку (паводле распараджэння выканаўчай улады).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ют, ‑а, М юце, м.

Кармавая надбудова судна, дзе размяшчаюць жылыя, службовыя, а часам і грузавыя памяшканні.

[Гал. hut.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адміністра́цыя, ‑і, ж.

Органы кіравання ва ўстанове, арганізацыі, на прадпрыемстве; службовыя асобы якога‑н. органа кіравання, кіраўнічы персанал. Адміністрацыя завода. Ваенная адміністрацыя.

[Ад лац. administratio — кіраванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

business hours

гадзі́ны прыйма́; службо́выя гадзі́ны; гадзі́ны га́ндлю

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

службо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да службы (у 2 знач.), да выканання абавязкаў па службе. Службовыя справы. Службовае злачынства. □ Вайна застала .. [Гнядкова] ў службовай камандзіроўцы ў заходніх абласцях Беларусі. Шамякін. З’явілася заява — Службовы апарат Паперкі падшывае І ў папкі набівае. Корбан. // Прызначаны для выканання службы, для служачых. Службовы тэлефон. Службовы аўтобус. □ Месцаў там [у вагоне] не было, і, расчараваная, .. [Таня] вярнулася ў сваё службовае купэ. Даніленка. Рабочыя, ці, як іх яшчэ называюць, службовыя, пакоі ва Упраўленні дзяржаўнай бяспекі абстаўлены вельмі сціпла. Кавалёў. // Такі, які прыняты на службе. Службовыя адносіны. Службовы этыкет. □ Чырвонаармеец бачыць — чалавек цікавы, ад якога можна сёе-тое праведаць. Але ён не здае службовага тону, хоць гаворыць лагодней. Колас. // Які нясе якую‑н. службу, знаходзіцца на якой‑н. службе. Позвы і іншыя паведамленні, адрасаваныя прадпрыемству, установе ці арганізацыі, уручаюцца адпаведнай службовай асобе. Грамадзянскі працэсуальны кодэкс БССР. [Наўмыснік:] — Службовы чалавек быў калісьці: то па маёнтках за аратага быў, то раз у леснікі к пану ўбіўся. Чорны.

2. Другарадны, дапаможны. Традыцыйныя вобразы нядолі ці няволі прыцягваліся пісьменнікамі ў твор звычайна з чыста службовымі мэтамі. Ярош. // У граматыцы — які служыць для паказу адносін паміж знамянальнымі часцінамі мовы. Службовыя часціны мовы. Службовыя словы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

службо́вы Díenst-, Ámts-, díenstlich;

службо́выя спра́вы Ámts¦angelenheiten pl;

службо́вы час Ámtsstunden pl, Árbeitszeit f -, Díenststunden pl, Díenstzeit f;

у службо́вым пара́дку auf dem Díenstweg f;

службо́выя сло́вы лінгв. Hílfswörter pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

эшэве́ны

(фр. echevins)

службовыя асобы з адміністрацыйнай і судовай функцыямі ў гарадах феадальнай Францыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ют

(гал. hut = хата)

кармавая надбудова судна, дзе размешчаны жылыя каюты і службовыя памяшканні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

official​2 [əˈfɪʃl] adj. афіцы́йны, службо́вы;

official duties службо́выя абавя́зкі;

an official rep resentative афіцы́йны прадстаўні́к;

an official reception афіцы́йны прыём

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

urzędować

незак.

1. выконваць службовыя абавязкі;

2. служыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)