Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
гіга́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.
1. Жывёла, расліна і пад. незвычайна вялікіх памераў, велікан.
Слон-г.
2.перан. Пра што-н. незвычайна вялікіх памераў.
Завод-г.
3.перан. Талент, вялікі дзеяч у якой-н. галіне.
Гіганты навукі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
słoń
м.заал.слон
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
нака́тка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.
1.Дзеяннепаводледзеясл. накатаць (у 1 знач.).
2.Спец. Паверхня металу, атрыманая шляхам дэфармавання і ўшчыльнення яго верхняга слон.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
elephant
[ˈelɪfənt]
n.
слон слана́m.
elephant cow — слані́ха f.
•
- elephant calf
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
цыянава́нне, ‑я, н.
Спец.
1. Насычэнне вугляродам і азотам паверхневага слон стальных вырабаў для павышэння іх цвёрдасці.
2. Працэс атрымання золата, серабра з руд шляхам растварэння іх у цыяністых растворах.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
giermek
м.
1. збраяносец;
2.шахм.слон
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
цвік, ‑а, м.
1. Металічны або драўляны стрыжань з вастрыём на канцы, прызначаны для змацавання чаго‑н. Рупная рука прыбівала цвікамі адарваную дошку.Бядуля.Вось Глеб махнуў рукою, нібы даў сігнал, і Данік пачаў заганяць цвік.Дуброўскі.// Калочак для вешання чаго‑н. Андрэй вярнуўся, павесіў на цвік шапку і сеў.Чарнышэвіч.
2.перан.; чаго. Разм. Галоўнае, значнае ў чым‑н. Слон — Галоўная персона, Слон — Заўсёды цвік сезона.Барадулін.Без выступлення Алены Мінаўны мы не маглі вярнуцца ў рэдакцыю. Яно было запланавана як асноўны цвік у перадачы, прысвечанай ходу жніва.Грахоўскі.
•••
Цвіком сядзець; сядзець як цвікгл. сядзець.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сланы́ ‘козлы (для пілавання бервяна на дошкі)’ (ашм., Яшк. Мясц.). Хутчэй за ўсё, да папярэдняга слова (гл.) або да слон ‘лава’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Луно ’бяльмо на воку’ (слон., Арх. Бяльк.; івац., Нар. сл.). Да лунь2. Канчатак ‑но (< прасл.‑no), як у pętьno > рус.пятно ’пляма’.