слано́вы гл. слон.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

elephant [ˈelɪfənt] n. zool. слон

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bishop [ˈbɪʃəp] n.

1. епі́скап, бі́скуп

2. слон (у шахматах)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Elefánt

m -en -en слон

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

гіга́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. Жывёла, расліна і пад. незвычайна вялікіх памераў, велікан.

Слон-г.

2. перан. Пра што-н. незвычайна вялікіх памераў.

Завод-г.

3. перан. Талент, вялікі дзеяч у якой-н. галіне.

Гіганты навукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

słoń

м. заал. слон

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

нака́тка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. накатаць (у 1 знач.).

2. Спец. Паверхня металу, атрыманая шляхам дэфармавання і ўшчыльнення яго верхняга слон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

elephant

[ˈelɪfənt]

n.

слон слана́ m.

elephant cow — слані́ха f.

•

- elephant calf

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

цыянава́нне, ‑я, н.

Спец.

1. Насычэнне вугляродам і азотам паверхневага слон стальных вырабаў для павышэння іх цвёрдасці.

2. Працэс атрымання золата, серабра з руд шляхам растварэння іх у цыяністых растворах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

giermek

м.

1. збраяносец;

2. шахм. слон

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)