інструмента́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, спецыяліст, заняты вырабам інструментаў (у 1 знач.).

Слесар-і.

|| ж. інструмента́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

fitter [ˈfɪtə] n. збо́ршчык, сле́сар-манта́жнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

plumber [ˈplʌmə] n. сле́сар-сантэ́хнік; водаправо́дчык

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Сло́сар ‘слесар’ (Сцяшк.), слёсар ‘тс’ (лаг., Сл. ПЗБ). З польск. ślosarz ‘тс’. Ст.-бел. слосаръ, таго ж паходжання, што і ст.-бел. слесаръ (гл. слесар).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ślusarz

м. слесар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сантэ́хнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Скарачэнне: санітарны тэхнік — спецыяліст, які займаецца ўстаноўкай і наладкай санітарнага абсталявання.

Інжынер-с.

Слесар-с. (спецыяліст па абслугоўванні цеплавой, водаправоднай і каналізацыйнай тэхнікі ў дамах).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Schlósser

m -s, - сле́сар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

інструмента́льшчык, ‑а, м.

Высокакваліфікаваны рабочы, слесар, заняты вырабам і рамонтам інструментаў (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ляка́льшчык, ‑а, м.

Слесар па апрацоўцы дэталей крывалінейнага профіля з дапамогай лякал (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

machinist [məˈʃi:nɪst] n.

1. стано́чнік

2. сле́сар-меха́нік

3. інжыне́р-машынабудаўні́к

4. машыні́ст

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)