ба́лта-славя́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ба́лта-славя́нскі ба́лта-славя́нская ба́лта-славя́нскае ба́лта-славя́нскія
Р. ба́лта-славя́нскага ба́лта-славя́нскай
ба́лта-славя́нскае		 ба́лта-славя́нскага ба́лта-славя́нскіх
Д. ба́лта-славя́нскаму ба́лта-славя́нскай ба́лта-славя́нскаму ба́лта-славя́нскім
В. ба́лта-славя́нскі (неадуш.)
ба́лта-славя́нскага (адуш.)		 ба́лта-славя́нскую ба́лта-славя́нскае ба́лта-славя́нскія (неадуш.)
ба́лта-славя́нскіх (адуш.)
Т. ба́лта-славя́нскім ба́лта-славя́нскай
ба́лта-славя́нскаю		 ба́лта-славя́нскім ба́лта-славя́нскімі
М. ба́лта-славя́нскім ба́лта-славя́нскай ба́лта-славя́нскім ба́лта-славя́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ба́лцка-славя́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ба́лцка-славя́нскі ба́лцка-славя́нская ба́лцка-славя́нскае ба́лцка-славя́нскія
Р. ба́лцка-славя́нскага ба́лцка-славя́нскай
ба́лцка-славя́нскае		 ба́лцка-славя́нскага ба́лцка-славя́нскіх
Д. ба́лцка-славя́нскаму ба́лцка-славя́нскай ба́лцка-славя́нскаму ба́лцка-славя́нскім
В. ба́лцка-славя́нскі (неадуш.)
ба́лцка-славя́нскага (адуш.)		 ба́лцка-славя́нскую ба́лцка-славя́нскае ба́лцка-славя́нскія (неадуш.)
ба́лцка-славя́нскіх (адуш.)
Т. ба́лцка-славя́нскім ба́лцка-славя́нскай
ба́лцка-славя́нскаю		 ба́лцка-славя́нскім ба́лцка-славя́нскімі
М. ба́лцка-славя́нскім ба́лцка-славя́нскай ба́лцка-славя́нскім ба́лцка-славя́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

грэ́ка-славя́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. грэ́ка-славя́нскі грэ́ка-славя́нская грэ́ка-славя́нскае грэ́ка-славя́нскія
Р. грэ́ка-славя́нскага грэ́ка-славя́нскай
грэ́ка-славя́нскае		 грэ́ка-славя́нскага грэ́ка-славя́нскіх
Д. грэ́ка-славя́нскаму грэ́ка-славя́нскай грэ́ка-славя́нскаму грэ́ка-славя́нскім
В. грэ́ка-славя́нскі (неадуш.)
грэ́ка-славя́нскага (адуш.)		 грэ́ка-славя́нскую грэ́ка-славя́нскае грэ́ка-славя́нскія (неадуш.)
грэ́ка-славя́нскіх (адуш.)
Т. грэ́ка-славя́нскім грэ́ка-славя́нскай
грэ́ка-славя́нскаю		 грэ́ка-славя́нскім грэ́ка-славя́нскімі
М. грэ́ка-славя́нскім грэ́ка-славя́нскай грэ́ка-славя́нскім грэ́ка-славя́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кні́жна-славя́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кні́жна-славя́нскі кні́жна-славя́нская кні́жна-славя́нскае кні́жна-славя́нскія
Р. кні́жна-славя́нскага кні́жна-славя́нскай
кні́жна-славя́нскае		 кні́жна-славя́нскага кні́жна-славя́нскіх
Д. кні́жна-славя́нскаму кні́жна-славя́нскай кні́жна-славя́нскаму кні́жна-славя́нскім
В. кні́жна-славя́нскі (неадуш.)
кні́жна-славя́нскага (адуш.)		 кні́жна-славя́нскую кні́жна-славя́нскае кні́жна-славя́нскія (неадуш.)
кні́жна-славя́нскіх (адуш.)
Т. кні́жна-славя́нскім кні́жна-славя́нскай
кні́жна-славя́нскаю		 кні́жна-славя́нскім кні́жна-славя́нскімі
М. кні́жна-славя́нскім кні́жна-славя́нскай кні́жна-славя́нскім кні́жна-славя́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

славя́нскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да славянства, славян; які належыць славянам, уласцівы ім. Славянскія народы. Славянскія мовы. Славянскі характар. □ Гэта быў стары батрак з дзіўным для Руневіча, як быццам славянскія, прозвішчам — Ракаў. Брыль.

2. Які мае адносіны да старажытнай пісьменнасці славян; царкоўнаславянскі. Славянская палеаграфія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Slavonic

[sləˈvɑ:nɪk]

1.

adj.

славя́нскі

2.

n.

1) славяні́н -а m., славя́нка f.

2) славя́нская мо́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ба́лта-фі́на-славя́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ба́лта-фі́на-славя́нскі ба́лта-фі́на-славя́нская ба́лта-фі́на-славя́нскае ба́лта-фі́на-славя́нскія
Р. ба́лта-фі́на-славя́нскага ба́лта-фі́на-славя́нскай
ба́лта-фі́на-славя́нскае		 ба́лта-фі́на-славя́нскага ба́лта-фі́на-славя́нскіх
Д. ба́лта-фі́на-славя́нскаму ба́лта-фі́на-славя́нскай ба́лта-фі́на-славя́нскаму ба́лта-фі́на-славя́нскім
В. ба́лта-фі́на-славя́нскі (неадуш.)
ба́лта-фі́на-славя́нскага (адуш.)		 ба́лта-фі́на-славя́нскую ба́лта-фі́на-славя́нскае ба́лта-фі́на-славя́нскія (неадуш.)
ба́лта-фі́на-славя́нскіх (адуш.)
Т. ба́лта-фі́на-славя́нскім ба́лта-фі́на-славя́нскай
ба́лта-фі́на-славя́нскаю		 ба́лта-фі́на-славя́нскім ба́лта-фі́на-славя́нскімі
М. ба́лта-фі́на-славя́нскім ба́лта-фі́на-славя́нскай ба́лта-фі́на-славя́нскім ба́лта-фі́на-славя́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

◎ Кулі́чкі ’калені’ (Яўс.). Зыходзячы з агульнабалтыйскай назвы косці (ст.-прус. сайіап, літ. kaulas, лат. kaüls)% якая не мае паралелей у славянскіх мовах, можна меркаваць аб балтыйскім уплыве (суфіксацыя слова славянская ‑ičьka).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

АРХІРЭ́ЙСКІЯ ШКО́ЛЫ,

епархіяльныя школы, ніжэйшыя агульнаадукацыйныя саслоўныя (пераважна для дзяцей святароў) навуч. ўстановы. Існавалі ў Расіі ў 1721—37. Выкладаліся: чытанне, граматыка, рэлігія, у некаторых школах — таксама арыфметыка, лац., грэч., славянская, стараж.-яўрэйская мовы. З 1737 паступова пераўтвораны ў духоўныя семінарыі.

Г.В.Сегянюк.

т. 1, с. 527

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

філало́гія

(гр. philologia, ад phileo = люблю + logos = слова)

сукупнасць навук, якія вывучаюць мову і літаратуру якога-н. народа або групы народаў (напр. класічная ф., славянская ф., беларуская ф.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)