Ільменскія славяне 5/66, 560, 561; 7/538; 11/340

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Палабскія славяне 1/564; 2/365; 3/281, 439; 4/271; 7/517; 8/35; 9/576, 577

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

славя́нства, -а, н., зб.

Славяне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

славяні́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. славяні́н славя́не
Р. славяні́на славя́н
Д. славяні́ну славя́нам
В. славяні́на славя́н
Т. славяні́нам славя́намі
М. славяні́не славя́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

славяні́н,

гл. славяне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

славя́нка,

гл. славяне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Slav [slɑ:v] n. славяні́н; славя́нка;

the Slavs славя́не

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пала́бскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да палабаў. Палабскія славяне. Палабская мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

славя́нства, ‑а, н., зб.

Славяне. Уклад славянства ў сусветную навуку і культуру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сці́брыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Разм. Украсці. — Славяне, хто конаўку сцібрыў? — гукнуў хтосьці на ўсю зямлянку. Васілёнак. — Не шукайце, бацька, — сказаў Тарасюк. — У нас рэчавы мяшок за ноч нехта сцібрыў, заадно ён і вашу махорку прыхапіў з сабою. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)