skrywać

незак. утойваць, таіць, скрываць; хаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

скры́тнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Быць скрытным; скрываць што‑н. ад каго‑н. Не скрытнічай, а гавары адкрыта, шчыра. □ Паліцыя ніколі не хавала, што Якуб памагае ёй. І сам Якуб не скрытнічаў з гэтым. Каваленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маскірава́ць

(фр. masquer)

1) закрываць, прыкрываць што-н., робячы непрыкметным, нябачным;

2) перан. скрываць учынкі, пачуцці чым-н. паказным, штучным.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

verdécken

vt

1) накрыва́ць, закрыва́ць

2) вайск. маскірава́ць

2) уто́йваць, скрыва́ць (віну)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

konspirować

незак.

1. канспіраваць, скрываць;

2. праводзіць нелегальную палітычную дзейнасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

cover​2 [ˈkʌvə] v.

1. накрыва́ць; засціла́ць, пакрыва́ць; аху́тваць; закрыва́ць

2. (up) скрыва́ць, хава́ць; уто́йваць (пачуцці);

cover up for smb. infml пакрыва́ць, выгаро́джваць каго́-н.;

cover up one’s nervousness хава́ць нерво́знасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

маскірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., каго-што.

1. Апранаць каго‑н. у маскарадны касцюм, надзяваць маску.

2. перан. Скрываць якія‑н. ўчынкі, пачуцці і пад. чым‑н. паказным, штучным. Маскіраваць свае мэты.

3. Прыкрываць што‑н., робячы непрыкметным для каго‑н. Галінкі ахоўвалі птушанят у моцную спёку і адначасова маскіравалі гняздо. Самусенка. Танкісты маскіравалі машыны галлём. Мележ.

[Ад фр. masquer.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

secret​1 [ˈsi:krət] n.

1. сакрэ́т, та́йна;

be in the secret ве́даць та́йну;

make a secret of smth. уто́йваць, скрыва́ць што-н.

2. зага́дка, таямні́ца;

secrets of the past таямні́цы міну́лага

♦ in secret патае́мна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ма́ска ’накладка на твар, якую надзяваюць для таго, каб не быць пазнаным’, ’маскарадны касцюм’, ’прытворства’, ’скульптура твару чалавека або галавы жывёлы’, ’засцерагальнае прыстасаванне’, ’накладка з лекавага саставу’. З рус. ма́ска, а, магчыма, таксама і з польск. maska, у якіх праз франц. ці ням. мову з італ. maschera < ст.-італ. mascara, — апошняе з араб. maschara ’насмешка, кпіны’. Сюды ж маскава́ць ’маскіраваць’ (Др.-Падб.), якое з польск. maskować ’тс’, маскірава́ць ’надзяваць маску’, ’скрываць, прыкрываць што-небудзь, робячы яго непрыкметным’ (ТСБМ), успрынятае з рус. мовы; маскіра́нт ’той, хто ўмее замятаць сляды’ (віл., Нар. сл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

маскірава́ць

(ням. maskieren, ад фр. masquer)

1) закрываць, прыкрываць што-н., робячы непрыкметным, нябачным (напр. м. ваенную тэхніку);

2) перан. скрываць учынкі, пачуцці чым-н. паказным, штучным (напр. м. свой намер).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)