treasure house [ˈtreʒəhaʊs] n. ска́рбніца, скарбо́нка; казначэ́йства;

a treasure house of literature ска́рбніца літарату́ры

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

skarbnica

ж. скарбніца, хавальня

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

скарбо́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. Бляшанка, скрыначка з вузкай шчылінай для збірання і захоўвання грошай.

Ссыпаць манеты ў скарбонку.

2. Тое, што і скарбніца (у 2 знач.).

|| прым. скарбо́начны, -ая, -ае (да 1 знач.).

С. збор.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Schátzkammer

f -, -n

1) скарбо́нка; ска́рбніца

2) казначэ́йства

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кла́дезь м., уст., поэт. кало́дзеж, -жа м.; крыні́ца, -цы ж.;

◊

кла́дезь му́дрости ска́рбніца му́драсці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

skarbiec

м.

1. скарбніца, сховішча (каштоўнасцей);

2. сейф

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

storehouse [ˈstɔ:haʊs] n. амба́р; кладо́ўка; склад, схо́вішча;

This book is a storehouse of useful information. Гэтая кніга – скарбніца карыснай інфармацыі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

treasury [ˈtreʒəri] n.

1. the Treasury дзяржа́ўнае казначэ́йства; міністэ́рства фіна́нсаў;

Secre-tary to/of the Treasury міні́стр фіна́нсаў ЗША

2. казна́; ска́рбніца (асабліва ў замку)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сеза́м ​1, ‑у, м.

Тое, што і кунжут.

[Грэч.]

сеза́м ​2, ‑а, м.

1. (з вялікай літары). У выразе: Сезам, адкрыйся! — ужываецца жартам пры намеры пранікнуць у якую‑н. тайну, перамагчы якую‑н. перашкоду (першапачаткова — заклінанне ў арабскай казцы, сілаю якога раскрывалася тайна скарбніцы).

2. Тайная скарбніца; таямніца. Сезам можна адчыніць толькі сваімі ключамі. Палтаран.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Скарб ‘казна; скарб; маёмасць; багацце’ (ТСБМ, Нас., Шымк. Собр., Байк. і Некр., Варл., Сл. ПЗБ, Гарэц., Др.-Падб., Касп., Сцяшк.), ‘схаваныя каштоўнасці’ (Сл. ПЗБ), ска́рба ‘казна’ (Шпіл.). Запазычанне з польск. skarb ‘тс’, таксама як і рус. скарб; гл. Кюнэ, Poln., 96; Фасмер, 3, 633; Праабражэнскі, 2, 294. Польскае слова ўзыходзіць да ст.-в.-ням. scerf, нов.-в.-ням. scher(p)f ‘манета’ (Міклашыч, 298; Праабражэнскі, там жа), якія звязаны з ст.-в.-ням. scarbôn ‘рабіць надрэзы’ і першапачаткова азначала манету з зубчастым краем (Клюге-Гётце, 514; Праабражэнскі, там жа). Ст.-бел. скарбъ з ст.-польск. skarb (Булыка, Лекс. запазыч., 299). З польск. таксама скарбо́вы(й) ‘казённы’ (Нас., Касп.), ‘дзяржаўны або грамадскі’ (Варл.), ска́рбніца ‘схоў’ (Байк. і Некр.), скарбні́ца ‘будынак, дзе захоўваюць грошы ў гатоўцы’ (Ласт.); гл. Кюнэ, там жа.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)