оска́ливать несов. выскаля́ць, ска́ліць, вышчэ́рваць, ашчэ́рваць, шчэ́рыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wyszczerzać

незак. скаліць, шчэрыць;

wyszczerzać zęby — скаліць зубы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

szczerzyć

незак. скаліць, шчэрыць;

szczerzyć zęby — скаліць (шчэрыць) зубы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

blécken

vt ска́ліць [шчэ́рыць] зу́бы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

хмы́каць разм. schmúnzeln vi; grínsen vi (груб. скаліць зубы)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

grínsen

vi ска́ліць зу́бы, ухмыля́цца, блюзне́рыць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Выскаля́ка (БРС). Да выскаляцца (гл. скаліць) з суф. ‑ака.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

gríenen

vi разм. ска́ліць зу́бы, усміха́цца (крыва)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ukazywać

незак. паказваць;

ukazywać zęby — паказваць (шчэрыць, скаліць) зубы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прыска́ліць у выразе прыска́ліць вочы (вока) ’прыжмурыцца’ (ТСБМ), прыска́льваць ’прыжмурваць’ (ТС), прыска́люватыся ’прыжмурвацца, нібы смеючыся ротам’ (драг., Нар. лекс.), прыска́ляный ’прыжмураны’ (Клім.). Гл. скаліць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)