еката́ць, екачу́, яко́чаш, яко́ча; екачы́; незак. (разм.).

1. Голасна, працягла крычаць ад моцнага болю.

2. Скавытаць (пра жывёл).

У будцы екатаў сабака.

|| наз. еката́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паскавыта́ць, ‑вычу, ‑вычаш, ‑выча; зак.

Разм. Скавытаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скавытну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Аднакр. да скавытаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падскавы́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Час ад часу нягучна скавытаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расскавыта́цца, ‑вычуся, ‑вычашся, ‑вычацца; зак.

Разм. Пачаць моцна і доўга скавытаць. Сабака расскавытаўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

whimper [ˈwɪmpə] v. хны́каць, скуго́ліць; ныць; скавыта́ць (пра сабаку)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

skowyczeć

незак. скавытаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

візгата́ць, ‑гачу, ‑гочаш, ‑гоча; незак.

Пранізліва, рэзка гучаць; скавытаць. [Сабака] пачынае тоненька візгатаць і пускаць сліну. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wínseln

vi вішча́ць, скавыта́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

скули́ть несов.

1. (о собаке) скавыта́ць;

2. (плакать) разг. скуго́ліць; хны́каць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)