Сера-Балівар

т. 14, с. 340

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Сера-ду-Эспіньясу

т. 14, с. 342

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

се́рны гл. сера.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

се́рка ж., см. се́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sulphur [ˈsʌlfə] n. chem. се́ра, се́рка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

brimstone [ˈbrɪmstəʊn] п. chem., dated самаро́дная се́ра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

siarka

ж. сера, серка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Жу́пел ’гарачая смала’, ’пужала’ (ТСБМ). Рус., укр. жу́пел ’тс’, балг. уст. жу́пел ’сера’. Ст.-слав. жоупелъ, жоупьлъ ’сера’. Ст.-рус. жупелъ ’сера ці смала’. Ст.-рус. жупелъ ’сера ці смала’ < ст.-слав. жоупелъ, жоупьлъ ’сера’ (’нябесны агонь’, ’сродак пакут’) < ст.-в.-ням. swëbal, swëfal ’сера’, прычым ‑у‑ тлумачыцца з лац. sulfur ’сера’ ці яго адлюстравання ў рэтарам. zuorpel ’тс’, што звязана, магчыма, з роллю баварскай місіі ў стварэнні хрысціянскай літаратуры ў славян. Фасмер, 2, 67; Шанскі, 1, Д, Е, Ж, 298–299; Праабражэнскі, 1, 238; Саднік-Айцэтмюлер, Handwört., 341; Кіпарскі, Gemeinslav., 124.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

се́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

Разм. Сера. Коўзаецца па карабку запалка, здзірае з карабка паперку, што намазана серкаю, і не загараецца. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

brimstone

[ˈbrɪmstoʊn]

n.

се́ра, се́рка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)