Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
се́нан.с.-г. Heu n -(e)s;
стог се́на Héuschober m -s, -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Се́на ‘скошаная і высушаная трава на корм жывёле’ (ТСБМ, Ласт., Некр. і Байк.), се́но ‘тс’; се́нены ‘кормлены сенам’ (ТС). Параўн. укр.сі́но, рус.се́но, ст.-рус.сѣно, польск.siano, в.-луж.syno, н.-луж.seno, чэш., славац.seno, серб.-харв.си̏јено, славен.senȏ, балг.се́но, сено́, макед.сено, ст.-слав.сѣно. Прасл.*sěno. Бліжэйшыя адпаведнікі ў літ.šiẽnas, лат.sìens, грэч.κοινά ‘корм’ (Траўтман, 297; Мюленбах-Эндзелін, 3, 859), што да і.-е.*k̑oi̯‑no ‘трава’; гл. Покарны, 610; Шустар-Шэўц, 1400; Сной₁, 562; Борысь, 543. Гл. таксама БЕР, 6, 610–612; ESJSt, 13, 805. Махэк₂ (541) лічыць слова “праеўрапейскім” і параўноўвае з лац.fenum ‘сено’, што, на думку Фасмера (3, 601), сумніўна; па фанетычных прычынах адвяргаецца супастаўленне Брандта (РФВ 24, 150 і наст.) з сячы (*sekno), г. зн. ‘тое, што пасечана’ і з сеяць ‘тое, што пасеяна’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сена...
Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: які мае адносіны да сена, напр.: сеназбіральнік, сенакасілка, сенапагрузчык, сенанарыхтоўка, сенапад’ёмнік, сенапрэс, сенаразбіўка, сенасушылка, сенасховішча, сенафураж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сена...,
Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «сена», напрыклад: сенакасілка, сенасховішча.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сена Л. А. 7/178; 8/24
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)