Фістула, гл. Свішч

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

свищ в разн. знач. свішч, род. свішча́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

fistuła

ж. фістула, свішч

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

przetoka

ж. мед. свішч, фістула

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Сві́сты экспр. ‘адзенне вузкае, цеснае’ (Юрч. Сін.). Параўн. польск. świstek ‘звітак’. Да свіст, свішч ‘вузкая адтуліна’ (гл.), параўн. размоўнае штаны дудачкамі (з вузкімі калашынамі).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Fístel

f -, -n

1) мед. фі́стула, свішч

2) муз. фальцэ́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

фі́стула, ‑ы, ж.

У медыцыне — свішч або штучны канал ад хворага ачага на паверхню скуры.

фістула́, ‑ы́, ж.

1. Старая назва аднаствольных, а пазней шматствольных флейт.

2. Вельмі тонкі голас; фальцэт. — Гэта чаму ж? — сарваўся на фістулу Варушка, у якога аж перасохла ў горле. Карпаў.

[Лац. fistula.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фи́стула́ ж.

1. мед. свішч, род. свішча́ м., фі́стула, -лы ж.;

2. муз. фістула́, -лы́ ж., фальцэ́т, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ropny

ropn|y

1. гнойны;

2. гнаяродны;

przetoka ~a мед. свішч; фістула

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

фі́стула

(лац. fistula = труба, канал)

1) старая назва аднаствольных, а пазней і шматствольных флейт;

2) тое, што і фальцэт;

3) мед. свішч або штучны канал ад якой-н. поласці ці хворага органа на паверхню цела.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)