свінцо́вы, -ая, -ае.

1. гл. свінец.

2. перан. Цёмна-шэры, колеру свінцу.

Свінцовае неба.

3. перан. Цяжкі.

С. удар.

Свінцовая галава (пра боль і цяжар у галаве). Свінцовае маўчанне (панурае, гнятучае).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

lead​3 [led] n.

1.chem. свіне́ц

2. графі́т; гры́фель (у алоўку)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ołów, ołowiu

м. свінец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

свінча́к, ‑у, м.

Руда, якая ўтрымлівае свінец з серай у суцэльнай масе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

і́ндый, ‑ю, м.

Хімічны элемент; рэдкі метал серабрыста-белага колеру, мякчэйшы за свінец.

[Лац. Indium.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bléischwer

a ця́жкі, як свіне́ц

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вульфені́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Жоўтая руда крышталічнай будовы, якая змяшчае ў сабе свінец і малібдэн.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

станіёль, ‑ю, м.

Тонкая металічная стужка або ліст са сплаву, аснову якога складаюць свінец, волава, алюміній.

[Ад лац. stannum — волава.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свине́ц свіне́ц, -нцу́ м.;

распла́вленный свине́ц распла́ўлены свіне́ц;

встре́тили врага́ свинцо́м сустрэ́лі во́рага свінцо́м;

◊

лечь свинцо́м на се́рдце ле́гчы ка́менем на сэ́рца;

как свинцо́м на́ли́тый як во́лавам налі́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

су́рык, ‑у, м.

1. Мінерал, у склад якога ўваходзіць свінец.

2. Мінеральная фарба чырвона-аранжавага ці чырвона-карычневага колеру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)