Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
прышчава́ты, ‑ая, ‑ае.
Разм. Пакрыты прышчамі, з прышчамі. Прышчаваты твар. □ Да іх адвярнуўся злосны твар прышчаватага рэгістратара.Бядуля.З хаты выйшла прышчаватая дзяўчына — нейкая Нохімава, казалі, сваячка.Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паро́ль, ‑я, м.
Сакрэтнае ўмоўнае слова або фраза для апазнавання сваіх людзей на вайсковай службе або ў канспіратыўных арганізацыях. Пароль і адрас Сашу дала сваячка — падпольшчыца Ядзя Дубіцкая.Новікаў.
[Ад фр. parole — слова.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
relative1[ˈrelətɪv]n. свая́к; свая́чка;
We visit friends and relatives at Christmas. Мы наведваем сяброў і сваякоў на Каляды.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Verwándte
subm, f -n, -n ро́дзіч, свая́к, свая́чка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
няблі́зкі, ‑ая, ‑ае.
1. Даволі далёкі. А якім стаў Сож! Ад самай нашай вёскі і да няблізкага сіняга лесу на другім беразе ён раскінуў магутную шырыню вады.Кірэенка.
2. Які не з’яўляецца блізкім родзічам. Жыла ў гэтай хаце нейкая няблізкая сваячка.Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
krewna
krewn|a
ж.сваячка;
~e ze strony ojca — сваякі з боку бацькі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
БА́БКА,
бабка-павітуха, у беларусаў пажылая, спрактыкаваная і паважаная жанчына, якая валодала прыёмамі нар. медыцыны і выконвала акушэрскія функцыі ў час родаў, а таксама шматлікія абрады, звязаныя з адразаннем пупавіны, першым купаннем і спавіваннем дзіцяці. Бабка мела права даць дзіцяці імя («ахрысціць дзіця з вады»), яна самы шаноўны госць і распарадчык на радзінах, да якіх гатавала спец. абрадавую страву — бабіну кашу. У наш час ролю бабкі звычайна выконвае старэйшая сваячка парадзіхі.