сашчы́пваць несов.
1. сощи́пывать;
2. исщи́пывать;
1, 2 см. сашчыпа́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сощипа́ть сов., разг. сашчыпа́ць;
о́вцы сощипа́ли всю траву́ аве́чкі сашчыпа́лі ўсю траву́;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абску́бці, -о́ў, -бе́ш, -бе́; -бём, -бяце́, -бу́ць; -ку́б, -бла; -бі́; -куба́ны і -ку́бены; зак., каго-што.
1. Скубучы, ачысціць (ад пер’я).
А. курыцу.
2. Скубучы, зрабіць больш роўным.
А. стог сена.
3. Сашчыпаць, паз’ядаць (траву і пад.).
Авечкі абскублі ўсе ўзмежкі.
|| незак. абскуба́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і абску́бваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пашчыпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
1. Сашчыпаць усё, многае. Пашчыпаць траву.
2. Шчыпаць некаторы час. Пугач яшчэ трохі патузаўся, пасыкаў, пашчыпаў Ігната за рукаў, а потым, нібы прымірыўшыся са сваім лёсам, падкурчыў касматыя лапы, вытрашчыў жоўтыя вочы і заціх. Ляўданскі. — Пане Лабановіч, — сказаў Язэп Глынскі, — прашу вас зайсці ў мой садок ды пашчыпаць вішань. Колас.
3. перан. Разм. Нанесці некаторыя страты. — Даўно мы не турбавалі фрыцаў на чыгунцы. Яны сталі занадта нахабнымі, пускаюць паязды амаль што па раскладу. Трэба пашчыпаць іх на лініі Мінск — Маладзечна. Новікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)