ды́хавічны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дыхавіцы (у 1, 2 знач.); з дыхавіцай. Дыхавічны конь. Дыхавічнае сапенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wheeze​1 [wi:z] n.

1. хрып, сапе́нне

2. BrE, infml, dated жарт; анекдо́т; до́сціп

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Сапа́ня ’дыхавіца’, ’дыханне’ (астрав., Сл. ПЗБ). З польск. sapanie ’сапенне’ (там жа, 4, 365).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сёрбанне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. сёрбаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Стала чуваць нечае сапенне, потым сёрбанне з лыжкі. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пыхте́ние

1. пы́хканне, -ння ср.;

2. сапе́нне, -ння ср.; см. пыхте́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Schnárcher

m -s, -

1) храпу́н, сапу́н

2) храпе́нне, сапе́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ды́хавічны

1. Átemnot-;

ды́хавічнае сапе́нне Átemnotschnaufen n -s, -;

2.:

ды́хавічны конь ein dämpfiges [an Dämpfigkeit, an kránkhafter Kúrzatmigkeit léidendes] Pferd

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Geschnüffel

n -s

1) фдрканне, сапе́нне

2) разм. шпіёнства, выве́дванне, разню́хванне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Курна́ 1 ’кашэчае мурканне’, ’сапенне падчас дрымоты’ (Нас., Сл. паўн.-зах., КЭС, лаг., Гарэц., Бір., Янк. БФ, Янк. БП). Балтызм. Параўн. літ. kurnė́ti ’муркаць (пра ката)’ (Фрэнкель, 317).

Курна́ 2: загнуць курну ’ступні ног прыгнуць да твару’ (КЭС, лаг., Нар. словатв., Сцяц.). Да карнаць (гл.) ’укарочваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

храп ​1, ‑у, м.

1. Хрыплыя гукі, якія ўтварае пры дыханні той, хто спіць. Роўны храп ціха калыхаў сонную цішыню хаты. Лынькоў. Неўзабаве ва ўсім Глушаковым тавары чуліся сапенне ды храп. Мележ. Вось ужо і храп пачуўся з будкі, а .. [хлопцы] ўсё яшчэ баяліся вылазіць. Маўр.

2. Гукі, якія напамінаюць хрыплае сапенне (звычайна пра коней). Увагу [Гамыры] займае конскі храп і пазвоньванне жалезнага пута. Колас. На дарозе конскі храп, трэск аглабель, прарэзлівы дзявочы віск... Навуменка. І конь з дзікім храпам пранёсся перада мной, як дэман, толькі абкідаў мяне грудкамі снегу з-пад капытоў. Карпюк.

храп ​2, ‑а, м.

Спец. Упор для спынення або рэгулявання частак механізма, якія рухаюцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)