вяльмо́жа, ‑ы, м.

1. Уст. Знатны і багаты саноўнік.

2. Іран. Пра чалавека, які зазнаўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dostojnik

м. саноўнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dygnitarz

м. саноўнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Würdenträger

m -s, - сано́ўнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

сарда́р, ‑а, м.

1. У Афганістане і Іране — правадыр племені, уплывовы саноўнік.

2. У некаторых краінах Усходу — галоўнакамандуючы войскамі.

[Перс.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Gróßwürdenträger

m -s, - ва́жны сано́ўнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

dignitary

[ˈdɪgnəteri]

n., pl. -taries

сано́ўнік, дасто́йнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

візі́р​II м гіст Wesír m -s, -e (саноўнік у краінах Усходу)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

brass hat

Sl.

1) вышэ́йшы афіцэ́р

2) сано́ўнік -а m., высо́кі ўрадо́вец

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

візі́р ​1, ‑а, м.

Спец.

1. Тое, што і відашукальнік.

2. Частка прыцэльнага прыстасавання з вузкай шчылінай.

3. Прылада для візіравання.

[Ням. Visier.]

візі́р ​2, ‑а, м.

Вышэйшы саноўнік, дзяржаўны саветнік у некаторых краінах Блізкага Усходу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)