self-contradictory

[,self,kɑ:ntrəˈdɪktəri]

adj.

які́ супярэ́чыць само́му сабе́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

self-inflicted

[,selfɪnˈflɪktɪd]

adj.

нане́сены само́му сабе́ (ра́на)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

самаабвінава́чанне, ‑я, н.

Абвінавачанне, якое прад’яўляецца самому сабе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаўнушэ́нне, ‑я, н.

Унушэнне чаго‑н. Самому сабе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

croon [kru:n] v. ці́ха і пяшчо́тна спява́ць, на пява́ць;

croon to oneself напява́ць само́му сабе́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

paddle one’s own canoe

informal

само́му прабіва́цца праз жыцьцё

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Пітаманы ’дамарослы, сваёй гадоўлі’ (Яруш.), пітыманный ’уласны, прыдбаны сваімі рукамі, працай’ (Мік.; Нас.; Нік. Очерки), пітсшспша ’самому, менавіта сабе’ (паўн.-усх., КЭС), смал. штампа ’менавіта’. З імітаваны з менай в > лі. Да нітавацца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

распява́ць (den gánzen Tag) síngen* vi, vt; vor sich hín singen* (самому сабе)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

перадаручы́ць, ‑ручу, ‑ручыш, ‑ручыць; зак., што.

Даручыць каму‑н. выкананне таго, што было даручана самому. Перадаручыць справу памочніку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́пхнуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.

Разм. Высунуцца, вылезці; выперціся. [Назарэўскі:] — Кожны стараўся выпхнуцца наперад, каб самому ўсё бачыць. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)