самабы́тны, -ая, -ае.

Арыгінальны, не падобны на іншых, своеасаблівы, самастойны ў сваім развіцці.

С. талент.

Самабытная літаратура.

|| наз. самабы́тнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самостоя́тельный в разн. знач. самасто́йны;

самостоя́тельная жизнь самасто́йнае жыццё;

самостоя́тельная рабо́та самасто́йная рабо́та (пра́ца);

самостоя́тельное предложе́ние грам. самасто́йны сказ.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самасто́йна нареч., в разн. знач. самостоя́тельно; см. самасто́йны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самасто́йнасць ж., в разн. знач. самостоя́тельность; см. самасто́йны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

solo​2 [ˈsəʊləʊ] adj.

1. со́льны;

a solo artist салі́ст; салі́стка

2. адзіно́чны, самасто́йны;

a solo flight самасто́йны палёт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

niezawisły

незалежны; самастойны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

самоси́льный прост.

1. (самостоятельный) самасто́йны;

2. (происходящий самопроизвольно) самаадво́льны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ініцыяты́ва, -ы, ж.

1. Самастойны пачын, унутранае імкненне да новых форм дзейнасці; прадпрымальнасць.

Праявіць ініцыятыву.

2. Вядучая роля ў якіх-н. дзеяннях.

Узяць ініцыятыву ў свае рукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самаразлі́к, ‑у, м.

Самастойны разлік за што‑н. без дапамогі касіра. Сістэма самаразліку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

strong-minded [ˌstrɒŋˈmaɪndɪd] adj. рашу́чы, энергі́чны; разу́мны; самасто́йны ў ду́мцы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)