прылада для бесперапыннага аўтаматычнага запісу інтэнсіўнасці сонечнай радыяцыі. Складаецца з прыёмніка (часцей тэрмаэл. актынометр), які варочаецца геліястатам за сонцам, і рэгістратара-гальванографа (самапісны высокаадчувальны гальванометр).
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
альтыгра́ф
(ад лац. altus = высокі + -граф)
самапісны вышынямер.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
аўдыёграф
(ад лац. audio = слухаю + -граф)
самапісны прыбор для вызначэння дакладнасці слыху.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
баратэрмо́граф
(ад бара- + тэрмограф)
самапісны прыбор для рэгістрацыі атмасфернага ціску і тэмпературы паветра.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
гігратэрмо́граф
(ад гігра- + тэрмограф)
самапісны метэаралагічны прыбор, у якім спалучаюцца гідрограф і тэрмограф.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
гігро́граф
(ад гігра- + -граф)
самапісны прыбор для бесперапыннай рэгістрацыі ваганняў адноснай вільготнасці паветра.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
актыно́граф
(ад гр. aktis, -inos = прамень + -граф)
самапісны прыбор для рэгістрацыі інтэнсіўнасці сонечнай радыяцыі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
электро́граф
(ад электра- + -граф)
прыбор для рэгістрацыі электрычнага стану атмасферы, які ўяўляе сабой самапісныэлектрометр.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
вібро́граф
(ад вібра- + -граф)
самапісны прыбор для вычэрчвання крывой, па якой можна меркаваць аб амплітудзе і частаце дрыжання цел.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
КУРНАКО́Ў Мікалай Сямёнавіч
(6.12.1860, г. Нолінск Кіраўскай вобл., Расія — 19.3.1941),
савецкі хімік, адзін з заснавальнікаў фізіка-хімічнага аналізу. Акад.Пецярб.АН (1913). Скончыў Пецярб. горны ін-т (1882), дзе і працаваў (з 1893 праф.). З 1899 выкладаў у Пецярб. эл.-тэхн. (да 1908) і політэхн. (1902—30) ін-тах. З 1918 дырэктар заснаванага ім Ін-та фіз.-хім. аналізу АНСССР, з 1934 дырэктар Ін-та агульнай і неарган. хіміі АНСССР (з 1944 імя К.). Навук. працы па хіміі комплексных і інтэрметал. злучэнняў, па даследаванні шматкампанентных сістэм — метал. сплаваў, сілікатаў, саляных раствораў. Устанавіў факт існавання злучэнняў пераменнага саставу — берталідаў (1900—03). Сфармуляваў прынцыпы бесперапыннасці і адпаведнасці, на якіх грунтуецца фіз.-хім. аналіз (тэрмін уведзены К. у 1913). Стварыў самапісны прыбор для тэрмічнага аналізу (пірометр К.). Прэмія імя У.І.Леніна 1928. Дзярж. прэмія СССР 1941.
Тв.:
Избр. труды. Т. 1—3. М., 1960—63.
Літ.:
Н.С.Курнаков. М., 1961;
Балезин С.А, Бесков С.Д. Выдающиеся русские ученые-химики. 2 изд. М., 1972.
