нашарава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак., што.

Начысціць, нацерці да бляску, навесці глянец.

Н. самавар.

|| незак. нашаро́ўваць, -аю, -аеш, -ае; наз. нашаро́ўванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пуза́ты, -ая, -ае (разм.).

1. 3 вялікім жыватом.

П. мужчына.

2. перан. Нізкі і шырокі, з пукатымі бакамі.

П. чыгун. П. самавар.

|| наз. пуза́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

tea-urn [ˈti:ɜ:n] n.

1. кіпяці́льнік (бак)

2. самава́р (электрычны)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

samowar, ~u

м. самавар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

электрасамава́р, ‑а, м.

Самавар, у якім вада награваецца з дапамогай электраэнергіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Téekessel

m -s, - ча́йнік, самава́р

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Téemaschine

f -, -n самава́р, кіпяці́льнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

бака́сты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Таўстабокі, бухматы. Выкідвае ў столь шызыя клубочкі пары бакасты самавар. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наста́віць, -та́ўлю, -та́віш, -та́віць; -та́ўлены; зак.

1. чаго. Паставіць у значнай колькасці.

Н. стагоў сена.

Н. талерак на стол.

2. што. Накіраваць на каго-, што-н., у бок каго-, чаго-н.; нацэліць.

Н. пісталет на каго-н.

3. што. Выставіць наперад, выцягнуць.

Н. рукі.

4. што. Накіраваць на каго-, што-н. (позірк, вочы і пад.).

Н. вочы.

5. што. Падняць, зрабіць стаячым (каўнер).

Н. каўнер.

6. чаго. Пабоямі нарабіць (сінякоў, гузакоў; разм.).

7. што. Паставіць грэцца (пра самавар).

Н. самавар.

◊

Наставіць на розум — даць разумную параду, навучыць чаму-н. добраму.

|| незак. настаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лу́джаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад нудзіць.

2. у знач. прым. Пакрыты палудай. Луджаны самавар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)