на́трый, -ю, м.

Хімічны элемент, мяккі шчолачны метал серабрыста-белага колеру.

|| прым. на́трыевы, -ая, -ае.

Натрыевая салетра.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

saltpetre [ˌsɔ:ltˈpi:tə] n. chem. сале́тра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сели́тра хим. сале́тра, -ры ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чили́йский чылі́йскі;

чили́йская сели́тра чылі́йская сале́тра.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

салетрава́рня, ‑і, ж.

Месца, дзе вырабляецца салетра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нітра́т, ‑у, М ‑раце, м.

Спец. Соль азотнай кіслаты; салетра.

[Ад грэч. nitron — салетра.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парашкападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Падобны на парашок, у выглядзе парашку. Парашкападобная салетра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сале́траніца, ‑ы, ж.

Арганічныя адкіды, пры хімічным разлажэнні якіх утвараецца салетра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сяле́тра. Гл. салетра.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Salpéter

m -s сале́тра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)