вещево́й рэ́чавы;

вещево́е дово́льствие рэ́чавае забеспячэ́нне;

вещево́й мешо́к рэ́чавы мяшо́к;

вещево́й склад рэ́чавы склад.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рукза́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Заплечны рэчавы мяшок з кішэнямі.

Паходны р.

|| прым. рукза́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

kitbag [ˈkɪtbæg] n. BrE рэ́чавы мяшо́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

веще́ственный

1. (состоящий из вещества) рэ́чыўны; (материальный) матэрыя́льны;

2. (состоящий из вещей) рэ́чавы;

веще́ственное доказа́тельство юр. рэ́чавы до́каз.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ве́щный спец. рэ́чавы;

ве́щное пра́во юр. рэ́чавае пра́ва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rzeczowy

рэчавы;

dowód rzeczowy — рэчавы доказ

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Рукза́к ’заплечны рэчавы мяшок’ (ТСБМ). З ням. Rucksack (з альпійскіх дыялектаў), якое ад ням. Rücken ’спіна’ і Sack ’мяшок’ (Рэйзак, 550).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

exhibit​1 [ɪgˈzɪbɪt] n.

1. экспана́т

2. law рэ́чавы до́каз

3. AmE пака́з; выста́ва, вы́стаўка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

до́каз, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Довад або факт, які служыць падставай для пэўнага сцвярджэння.

Неабвержны д.

2. Сістэма лагічных вывадаў, на падставе якіх выводзіцца новае палажэнне.

Тэорыя мае некалькі доказаў.

○

Рэчавы доказ — прадмет, які мае дачыненне да злачынства і спрыяе яго раскрыццю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыла́дак, ‑дка, м.

Разм. Тое, што і прыбор (у 1 знач.). Пасля абеду бацька пачаў разбіраць свой рэчавы мяшок. Выцягнуў прыладак для галення: брытву, асялок і памазок. Сяркоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)