ре́плика в разн. знач. рэ́пліка, -кі ж.;

подава́ть ре́плики падава́ць рэ́плікі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Рэйліковаць (рейликовать) ’пярэчыць’ (Гарб.). Ад польск. replikować ’адказваць на абвінавачанні, папрокі’ < лац. replico ’выступаць з пярэчаннем’. Гл. рэпліка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Zwíschenbemerkung

f -, -en рэ́пліка, заўва́га

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

тыра́да

(фр. tirade, ад іт. tirata)

урывак прамовы, рэпліка, сказаныя прыўзнятым тонам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

retort​1 [rɪˈtɔ:t] n.

1. пярэ́чанне; рэ́зкі адка́з;

in re tort у адка́з

2. дасці́пная, тра́пная рэ́пліка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Zwíschenruf

m -(e)s, -e рэ́пліка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Entgégnung

f -, -en пярэ́чанне, адка́з, рэ́пліка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

заўвага, рэпліка

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

Gégenrede

f -, -n

1) прамо́ва ў адка́з

2) пярэ́чанне, рэ́пліка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

replika

ж.

1. рэпліка;

2. аўтарская копія;

3. лінгв. калька

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)