паўнаво́дны, -ая, -ае.

З высокім ўзроўнем вады.

Паўнаводныя рэкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

а́канне, -я, н.

Вымаўленне ў ненаціскных складах замест гукаў [о], [э] гука [а] пасля цвёрдых зычных (напр., сталы — стол, рачны — рэкІ). Дысімілятыўнае а. Няпоўнае а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Наледзь, гл. Рэкі

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Паводка, гл. Рэкі

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

раскава́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв.. -куе́цца; зак.

1. Згубіць падкову або падковы (пра каня).

За вясну раскаваліся коні.

2. Вызваліцца ад лёду, снегу.

Раскаваліся рэкі.

|| незак. раско́ўвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Падзенне ракі, гл. Рэкі

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

несуднахо́дны, ‑ая, ‑ае.

Недаступны для суднаходства. Несуднаходныя рэкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

münden

vi упада́ць (пра рэкі), уліва́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

падледніко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, утвараецца пад ледніком. Падледніковыя рэкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рака́, -і́, ДМ рацэ́, мн. рэ́кі і (з ліч. 2, 3, 4) ракі́, рэк, ж.

1. Прыродны вадаём, які пастаянна цячэ па пракладзеным вадой рэчышчы ад вытоку ўніз да вусця.

Пайсці на раку.

Рыбка ў рацэ, ды не ў руцэ (прымаўка).

2. перан. Няспынны паток чаго-н., вялікая колькасць.

Па плошчы плыла людская р.

Рэкі крыві.

|| памянш.-ласк. рэ́чачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

|| нар.-паэт. рэ́чанька, -і, ДМ -ньцы, мн. -і, -нек, ж.

|| прым. рачны́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)