ре́гент в разн. знач. рэ́гент, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэ́гентка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Разм. Жан. да рэгент.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

regent

м. рэгент

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Státthalter

m -s, - рэге́нт, наме́снік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Regént

m -en, -en рэ́гент, валада́р

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Dirigént

m -en, -en дырыжо́р; царк. рэ́гент

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

regent

[ˈri:dʒənt]

n.

1) рэ́гент -а m., рэ́гентка f.

2) член унівэрсытэ́цкае ра́ды

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Kántor

m -s, -tóren муз. ка́нтар, рэ́гент хо́ру

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Рэнтге́н ’кароткія электрамагнітныя хвалі’ (ТСБМ), рэнге́нт ’тс’ (Сл. ПЗБ), рэге́нт ’тс’ (Сл. ПЗБ, Яўс.). З рус. рентге́н ’тс’, якое з ням. Röntgen ад прозвішча нямецкага фізіка W. Roentgen (Булыка, СІС, 2, 325).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дырыжор / пераважна царкоўнага хору: рэгент

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)