chivalrous [ˈʃɪvlrəs] adj. ры́царскі; высакаро́дны, велікаду́шны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Тызенгаўзы (рыцарскі род) 10/359

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

rycerski

rycersk|i

рыцарскі;

po ~u — па-рыцарску;

zakon ~i — рыцарскі ордэн

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

нагру́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Невялікі фартух або частка фартуха, якая закрывае грудзі пры ядзе.

Дзіцячы н.

2. Частка конскай збруі, якую надзяваюць на грудзі каня.

3. Частка сярэдневяковых даспехаў у выглядзе шчытка або панцыра, які засцерагаў грудзі.

Рыцарскі н.

Засцерагальны н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

chivalrous

[ˈʃɪvəlrəs]

adj.

1) ры́царскі

2) галя́нтны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

тэўто́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тэўтонаў, які належыць, уласцівы ім. Тэўтонскія плямёны.

•••

Тэўтонскі ордэн (гіст.) — каталіцкі духоўна-рыцарскі ордэн, ваенная арганізацыя нямецкага рыцарства ў 13–15 стст., якія праводзілі агрэсіўную палітыку ва Усходняй Еўропе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rítterlich

a

1. ры́царскі 2.

adv па-ры́царску, як ры́цар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

romance​1 [rəʊˈmæns] n.

1. рама́н; любо́ўная су́ - вязь

2. рама́нтыка

3. рама́н

4. ры́царскі рама́н (звыч. у вершах)

5. mus. рама́нс

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

kneecap

[ˈni:kæp]

n.

1) Anat. рэ́пка f.

2) накале́ньнік -а m. (такса́ма ры́царскі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Garter

[ˈgɑ:rtər]

n. Order of the Garter

Ордэн Падвя́зкі (найстарэ́йшы ры́царскі о́рдэн у Вялікабрыта́ніі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)