ritual​2 [ˈrɪtʃuəl] adj. абра́давы, рытуа́льны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сакрамента́льны, -ая, -ае (кніжн.)

1. Звязаны з рэлігійным абрадам, рытуальны.

Сакраментальныя словы (таксама перан.: якія гучаць, як заклінанні).

2. перан. Які замацаваўся ў традыцыі, стаў звычайным.

|| наз. сакрамента́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

rituéll

a рытуа́льны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

абмыва́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абмываць — абмыць.

2. Рытуальны абрад. Свяшчэннае абмыванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rytualny

рытуальны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

sacral [ˈseɪkrəl] adj. fml сакра́льны, абра́давы, рытуа́льны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ceremonial [ˌserəˈməʊniəl] adj.

1. фарма́льны; цырыманія́льны

2. абра́давы, рытуа́льны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сакрамента́льны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн.

1. Які мае адносіны да рэлігійнага культу; абрадавы, рытуальны. // Свяшчэнны, варты пакланення.

2. Традыцыйны, які стаў звычаёвым. Сакраментальная фраза.

[Лац. sacramentalis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ritual

[ˈrɪtʃuəl]

1.

n.

1) рытуа́л -у m., цырымо́нія f.

2) трэ́бнік -а m.

2.

adj.

абра́давы, рытуа́льны

a ritual dance — рытуа́льны та́нец

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Ку́качка ’рытуальны хлеб’, параўн. літ. kukė, kukelė ’баханка’ (Сл. паўн.-зах., 2, 560).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)