пункці́р, -у, мн. -ы, -аў, м.

Лінія, якая ўтвараецца з кропак, кароткіх рысак.

|| прым. пункці́рны, -ая, -ае.

Пункцірнае акрэсленне сітуацыі (перан.: у агульных рысах).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

trotter [ˈtrɒtə] n.

1. pl. trotters но́жкі свіныя (страва)

2. рыса́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

trotter

[ˈtrɑ:tər]

n.

рыса́к -а́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

kłusak

м. рысак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

іпадро́м, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяльна падрыхтаванае месца для коннаспартыўных спаборніцтваў, а таксама для трэніроўкі коней.

|| прым. іпадро́мны, -ая, -ае і іпадро́маўскі, -ая, -ае (разм.).

Іпадромная дарожка.

Іпадромаўскі рысак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Tráber, Trábgänger

m -s, - рыса́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Раса́к ’конь рысак’ (лудз., Сл. ПЗБ). Варыянтнае да рыса́к ’тс’, параўн. рус. дыял. рыскливый ’прыткі, хуткі’. Вымаўленне з карнявым ‑а‑, імаверна, абумоўлена другаснай рэдкай вакалізацыяй рэдукаванага ў пераднаціскной пазіцыі *rъsak > *rasak. Гл. рысь 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ко́нтур, -у, мн. -ы, -аў, м.

Абрыс, лінія, якая ачэрчвае што-н.

К. лесу.

К. будынка.

|| прым. ко́нтурны, -ая, -ае.

○

Контурная карта — геаграфічная карта, на якую нанесены толькі абрысы вадаёмаў і сушы.

Контурная лінія — перарывістая лінія з кропак або кароткіх рысак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

wyścigowiec

м.

1. гоншчык;

2. скакун, рысак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

наўскапыта́, прысл.

Абл. Наўскач. [Зыгмусь:] — Я — хоп за павады! Конь спужаўся, а я — скок на яго ды наўскапыта ў лес! Толькі і бачылі мяне! Колас. Рысак наўскапыта памчаўся па роснай лугавіне. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)