ручно́й

1. в разн. знач. ручны́;

ручны́е часы́ ручны́ гадзі́ннік;

ручна́я рабо́та ручна́я рабо́та (пра́ца);

ручна́я прода́жа ручны́ про́даж;

2. (о животных) сво́йскі, прыру́чаны; ручны́;

ручно́й со́кол ручны́ со́кал.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

но́счык, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, які пераносіць ручны багаж на вакзале; насільшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

handbrake [ˈhændbreɪk] n. ручны́ то́рмаз

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wristwatch [ˈrɪstwɒtʃ] n. ручны́ гадзі́ннік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мы́слік, -а, мн. -і, -аў, м.

Ручны інструмент для прабівання дзірак у метале, скуры і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кафе́йніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

1. Банка для захоўвання кавы.

2. Ручны млынок для размолвання кававых зерняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абушо́к, -шка́, мн. -шкі́, -шко́ў, м.

1. гл. абух.

2. Ручны інструмент для абколвання пластоў ломкіх горных парод.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прабо́йнік, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Ручны інструмент для прабівання невялікіх адтулін у метале, каменнай сцяне і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Гандбол, гл. Ручны мяч

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

hand-held [ˌhændˈheld] adj. ручны́; перано́сны; партаты́ўны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)