до́йна, ‑ы, ж.

Народная лірычная песня румын і малдаван. Мне зноў на сэрцы неспакойна, яно да вас ляціць, сябры, ледзь толькі я пачую дойну, што вы спявалі на Днястры. А. Вольскі.

[Рум. doină.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вэ́нґрын ’той, хто кастрыруе’ (Сцяц.), вэ́нґер ’канавал’ (Шатал.). Вэ́нґрын ’канавал’, бясспрэчна, паходзіць ад этнічнай назвы венграў. Параўн. слав. *valachъ ’валах, румын; канавал; конь’. Аб сувязі падобных назваў (для канавала) з этнічнымі гл. Брукнер, 600; Махэк₂, 675. Параўн. яшчэ вэ́нгра.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Romanian

[ruˈmeɪniən]

1.

adj.

румы́нскі

2.

n.

1) румы́н -а m., румы́нка f.

2) жы́хар Румы́ніі

3) румы́нская мо́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

до́йна

(рум. doina)

1) народная лірычная песня румын і малдаван;

2) музычны твор для інструментальнага аркестра ў стылі гэтай песні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

та́бар

(чэш. tábor)

1) лагер, стан, абоз у чэхаў, палякаў, румын, венграў;

2) вайсковы лагер з абозам у казакаў 16—17 ст.;

3) група цыганскіх сем’яў, якія разам качуюць, а таксама іх стан, абоз;

4) перан. вялікая група людзей, якія часова размясціліся лагерам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)