Verbum

рука́ўчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. гл. рукаў.

2. звычайна мн. Род прышыўной манжэты.

Сукенка з белымі рукаўчыкамі.

прашарава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -рава́ны; зак., што.

Прадзіравіць шараваннем.

П. рукаў.

|| незак. прашаро́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прашаро́ўванне, -я, н.

уквэ́цаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што (разм.).

Умазаць, упэцкаць.

У. рукаў у фарбу.

|| звар. уквэ́цацца, -аюся, -аешся, -аецца.

утачы́ць², утачу́, уто́чыш, уто́чыць; уто́чаны; зак., што ў што.

Шыючы, уставіць кавалак матэрыі.

У. клін у рукаў.

|| незак. уто́чваць, -аю, -аеш, -ае.

валту́зіць, -ту́жу, -ту́зіш, -ту́зіць; незак., каго (разм.).

1. Тармасіць, тузаць.

В. за рукаў каго-н.

2. перан. Бесперастанку турбаваць.

В. па дробязных справах.

рэгла́н.

1. -а, м. Адзенне, у якога рукаў складае адно цэлае з плячом.

2. нязм. Пра адзенне: такога крою.

Сукенка, куртка, паліто р.

пачапі́ць, -чаплю́, -чэ́піш, -чэ́піць; -чэ́плены; зак., што.

1. Павесіць, прычапіць.

П. сумку на крук.

2. Надзець, прымацаваўшы, прывязаўшы і пад. (разм.).

П. павязку на рукаў.