роси́стый ро́сны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абрасе́лы разг., см. ро́сны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ро́сный обл. ро́сны; см. роса́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rosisty

росны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

росно́й и ро́сный / росно́й ла́дан мед., фарм. ро́сны ла́дан.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

táufrisch

a све́жы ад расы́, ро́сны, зрасе́лы, заро́шаны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

dewy

[ˈdu:i]

adj.

1) ро́сны, расі́сты, пакры́ты расо́ю

2) як раса́ асьвяжа́льны; бліску́чы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

рася́ны, ‑ая, ‑ае і расяны́, ‑а́я, ‑о́е.

Які мае адносіны да расы. Расяная кропля. // Пакрыты расой; росны. Расяная трава. □ Асцярожна ступаў [Бамбала] па мяккай расянай сцежцы. Карамазаў. // Які адбываецца ў час выпадзення расы. Расяное вымочванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ро́сна,

1. Прысл. да росны ​1.

2. безас. у знач. вык. Пра выпадзенне вялікай расы. Рабілася сапраўды холадна, росна, і Пятро, шкадуючы свае чаравікі, прапанаваў вярнуцца. Шамякін. Раніцай — росна, удзень — млосна, увечары — камары — не выстаўляй з куста галавы. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Расі́сты 1 ’пакрыты расой’ (ТСБМ). Звычайна ро́сны ’тс’, гл. раса́ 1.

Расі́сты 2 ’мяцёлчаты (авёс)’ (мсцісл., З нар. сл.). Параўн. польск. rzęsisty ’багаты’, балг. реси́ст ’што мае махры ці падобны да махроў’, славен. resast ’злакавы’, ’маючы вусікі’. Гл. раса́ 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)