бабава́ць

‘быць бабай; прымаць дзяцей падчас родаў’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. бабу́ю бабу́ем
2-я ас. бабу́еш бабу́еце
3-я ас. бабу́е бабу́юць
Прошлы час
м. бабава́ў бабава́лі
ж. бабава́ла
н. бабава́ла
Загадны лад
2-я ас. бабу́й бабу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час бабу́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пасляро́давы, ‑ая, ‑ае.

Які бывае, адбываецца пасля родаў. Пасляродавае захворванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

генеало́гія, ‑і, ж.

1. Гісторыя чыйго- або якога‑н. роду; радаслоўная. // Дапаможная гістарычная дысцыпліна, якая вывучае гісторыю асобных дынастычных, феадальных або іншых родаў.

2. Сукупнасць звестак пра паходжанне жывёльных і раслінных родаў.

[Грэч. genealogia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

víererléi

adv inv чатыро́х ро́даў [ві́даў, гату́нкаў]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

генеало́гія, -і, ж.

1. Раздзел гістарычнай навукі, які вывучае паходжанне і сувязі асобных родаў¹ (у 2 знач.).

2. Гісторыя роду¹ (у 2 знач.); радаслоўе.

|| прым. генеалагі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мацяры́нства, -а, н.

1. Стан жанчыны-маці ў перыяд цяжарнасці, родаў і кармлення дзіцяці.

Ахова мацярынства.

2. Уласцівае маці пачуццё да дзяцей, усведамленне яе кроўнай сувязі з дзецьмі.

Пачуццё мацярынства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

accouchement

[əˈku:ʃmɑ:nt]

n.

1) ро́ды -аў pl. only.

2) прыняцьцё ро́даў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Жупа (тэр. аб’яднанне родаў) 4/425

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

агульнавайско́вы, ‑ая, ‑ае.

Агульнаадзіны для ўсіх родаў войск; які ахоплівае ўсе роды войск. Агульнавайсковая тактыка. Агульнавайсковы штаб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разнаспо́равы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Такі, характэрнай прыкметай якога з’яўляецца наяўнасць спораў двух родаў — буйных і дробных. Разнаспоравыя папаратнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)