рафінава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак. і незак., што.

Спец.

1. Ачысціць (ачышчаць) ад прымесей. Рафінаваць медзь.

2. Апрацоўкай ператварыць (ператвараць) у рафінад. Рафінаваць цукар.

[Ад фр. raffiner.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упрыку́ску, прысл.

Адкусваючы цукар драбкамі (піць чай, кофе і пад.). Чай гаварылі густы, ажно чорны, рафінад не кідалі ў шклянкі — не было лыжачкі, пілі ўпрыкуску. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

refined [rɪˈfaɪnd] adj.

1. ачы́шчаны, рафінава́ны;

refined sugar цу́кар-рафіна́д

2. вы́танчаны; згра́бны, то́нкі; элега́нтны;

refined manners до́брае выхава́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

kostkowy

плітачны, пліткавы;

cukier kostkowy — рафінад

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

sugar​1 [ˈʃʊgə] n.

1. цу́кар;

refined sugar рафіна́д;

granulated sugar цу́кар-пясо́к;

a lump of sugar кава́лачак цу́кру

2. ліслі́васць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рафіна́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рафінаду; прызначаны для яго прыгатавання. Рафінадны завод. Рафінадны прэс, // перан. Падобны на рафінад. Сонца ўсё свеціць і свеціць, лёгкія аблачынкі ляжаць на даляглядзе, неба блекла-сіняе; шарэюць, праменяцца .. вострым, рафінадным нейкім святлом камяністыя сопкі. М. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rafinowany

1. рафінаваны;

cukier rafinowany — цукаррафінад;

2. вытанчаны;

3. заўзяты, закончаны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

цу́кар м. кул. Zúcker m -s;

цу́кар-рафіна́д Würfelzucker m, Raffináde f -;

трысняго́вы цу́кар Róhrzucker m;

бура́чны цу́кар Rübenzucker m;

мало́чны цу́кар хім. Laktóse f, -, Mílchzucker m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

cukier, ~ru

cuk|ier

м. цукар;

~ier kostkowy (w kostkach) — цукар у кавалках; рафінад;

~ier puder — цукровая пудра

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

завары́ць, ‑вару, ‑варыш, ‑варыць; зак., што і чаго.

1. Прыгатаваць навар, настой з чаго‑н. Заварыць шалфей. Заварыць ліпавага цвету. □ Чай гаварылі густы, ажно чорны, рафінад не кідалі ў шклянкі.., пілі ўпрыкуску. Шамякін. Сцюжа, мрок... Я ізноў хвараваты .. Заварыць бы гарачай гарбаты, Разагрэць бы хутчэй самавар. Багдановіч. // Абдаць варам пры гатаванні чаго‑н. Заварыць цеста. // Прыгатаваць шляхам варкі ці залівання варам. Заварыць клей. Заварыць крухмал.

2. Заліць расплаўленым металам шчыліны, пустоты і пад. у металічных вырабах. Заварыць прабоіну.

3. перан. Разм. Распачаць справу, якая вымагае шмат клопату, дзейнасці і пад. — Ну, зараз будзем расхлёбваць тое, што гаварылі. Карпюк.

•••

Заварыць кашу — распачаць якую‑н. непрыемную, клапатлівую справу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)