disillusion [ˌdɪsɪˈlu:ʒn] v. расчаро́ўваць;

a disillusioned man расчарава́ны чалаве́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rozczarowany

расчараваны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zniechęcony

расчараваны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

frustrated

[ˈfrʌstreɪtəd]

adj.

расчарава́ны, зьнеахво́чаны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

embittered

[imˈbɪtərd]

adj.

по́ўны го́рычы, расчарава́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

zdegustowany

расчараваны, незадаволены

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

disappointed [ˌdɪsəˈpɔɪntɪd] adj. (at/by) (in/with) расчарава́ны;

be disappointed расчарава́цца, засмуці́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пану́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

Апусціць галаву, паныла схіліцца. Антон быў прыкметна расчараваны сённяшнім паляваннем, панурыўся і ішоў моўчкі амаль усю дарогу. Ляўданскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

resigníert

a расчарава́ны, пако́рлівы лёсу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

blasíert

a

1) перанасы́чаны; абыя́кавы, расчарава́ны

2) пыхлі́вы, фанабэ́рысты, надзьму́ты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)