распылі́цца, ‑пылюся, ‑пылішся, ‑пыліцца; зак.

1. Ператварыцца ў пыл.

2. Ператварыўшыся ў пыл, разляцецца, рассеяцца.

3. Разбіцца, рассеяцца на дробныя групы. Сілы праціўніка распыліліся. // перан. Разм. Заняцца адначасова многімі справамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рассе́яться

1. (разойтись) рассе́яцца, разысці́ся;

тума́н рассе́ялся тума́н рассе́яўся (разышо́ўся);

2. (разбежаться) рассе́яцца, разбе́гчыся;

коло́нна неприя́теля рассе́ялась кало́на во́рага рассе́ялася (разбе́глася);

3. перен. (о сомнениях, тревоге) рассе́яцца, разве́яцца;

4. перен. (развлечься) разве́яцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разве́яцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́ецца; зак.

1. Разнесціся ва ўсе бакі ад ветру і пад.

Дым развеяўся.

2. перан. Рассеяцца, знікнуць.

Сумненні развеяліся.

|| незак. разве́йвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рассе́йвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да рассеяцца.

2. Зал. да рассейваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рассява́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да рассеяцца (у 1 знач.).

2. Зал. да рассяваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Раста́ць ’перайсці ў вадкі стан пад уздзеяннем цяпла’, ’знікнуць, рассеяцца’ (ТСБМ, Сцяц.), роста́ць ’распусціцца; адтаяць’ (ТС). Гл. таяць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

verschwében

vi (s) рассе́яцца (пра хмары)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

рассе́янне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. рассеяць (у 2 знач.); дзеянне і стан паводле дзеясл. рассеяцца (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распы́рскацца, ‑аецца; зак.

1. Распляскацца, рассеяцца пырскамі. Вячэрняе люстра вады Распырскалася пад вяслом. Танк.

2. Пачаць моцна і доўга пырскацца, пырскаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рассе́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. рассейваць — рассеяць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. рассейвацца — рассеяцца. // Спец. Роскід пападанняў пры стрэльбе з адной і той жа гарматы (мінамёта) пры аднолькавай устаноўцы прыцэла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)