распі́ска, -і, ДМ распі́сцы, мн. -і, -сак, ж.

1. гл. распісаць, распісацца.

2. Дакумент з подпісам, які пацвярджае атрыманне чаго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ро́счырк, -у, мн. -і, -аў, м.

Дадатковая рыса да апошняй літары ў чыім-н. подпісе ў выглядзе размашыстай завітушкі.

Распісацца з росчыркам.

|| прым. ро́счыркавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расчыркну́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; ‑нёмся, ‑няцеся; зак.

Разм. Паставіць свой подпіс; распісацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распі́свацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да распісацца.

2. Зал. да распісваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pokwitować

зак. распісацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ро́спісь ’рэгістрацыя шлюбу’ (мсцісл., Юрч. СНЛ). Ад распісацца (гл.) пры ад’ідэацыі рус. подпись.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

распі́сванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. распісваць — распісаць і распісвацца — распісацца (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rozpisać się

зак. распісацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

распі́свацца несов.

1. в разн. знач. распи́сываться; см. распіса́цца;

2. страд. распи́сываться; см. распі́сваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

beschéinigen

vt све́дчыць, пацвярджа́ць

den Empfáng ~ — распіса́цца ў атрыма́нні

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)