распя́цце, -я, мн. -і, -яў, н.

1. гл. распяць.

2. Крыж з фігурай распятага Хрыста, а таксама сама фігура распятага Хрыста.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

распіна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да распяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распя́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад распяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распіна́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. распінаць — распяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ukrzyżować

зак. распяць, укрыжаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

распя́ты

1. распя́тый;

2. распя́ленный;

3. растя́нутый;

1-3 см. распя́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распіна́ць несов.

1. распина́ть;

2. распя́ливать;

3. растя́гивать;

1-3 см. распя́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rozpiąć

зак.

1. расшпіліць;

2. расцягнуць, распяць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

kréuzigen

vt распя́ць, раскрыжава́ць, укрыжава́ць

sein Fleisch ~ — царк. утаймо́ўваць сваю́ плоць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

разапну́ць, ‑пну, ‑пнеш, ‑пне; ‑пнём, ‑пняце; зак., што.

Разм. Тое, што і распяць. — Ззамаладу ведаю яго [Ермаліцкага]: за грош бацьку роднага на крыжы разапне. Грахоўскі. Хведар Набілкін пусціў сваю кабылку пасвіцца, а сам разапнуў шацёр і лёг спаць. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)